ကမၻာေပၚတြင္ မူဆလင္မ်ားအဖုိ့၊ မကၠာျမဳိ့(Macca)၊ ဟိႏၵဴမ်ားအဖုိ့ အယုဒၶယျမဳိ့(Ayodhya)၊ခရစ္ယာန္မ်ားအဖုိ့ ေဂ်ရုဆလင္ျမဳိ့(Jeruslam)ျဖစ္သကဲ့သုိ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအဖုိ့ အျမင့္ျမတ္ဆုံးျဖစ္ေသာ မဟာေဗာဓိေစတီနွင္ေဗာဓိပင္ရွိရာ ဗုဒၶဂယာျမဳိ့(Buddha Gaya)မွ ထြက္ခြါလာျပီးေနာက္ (၂၇-၁၂-၂၀၀၉)ေန့တြင္ ပတၱနားျမဳိ့သုိ့ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။
၂၈-၁၂-၂၀၀၉-ရက္ေန့၌ ထုိပတၱနားျမဳိ့၊ ျမန္မာေက်ာင္းမွ နံနက္ေစာေစာတြင္ ထြက္ခြါလာၾကေသာစာေရးသူတုိ့သည္ အေသာကေက်ာင္းတုိက္သုိ့ ၀င္ေရာက္ျပီးေနာက္ ဆက္လက္ထြက္ခြါလာၾကရာ ေ၀သာလီရွိ လိစၦ၀ီမင္းမ်ားေ၀စုရေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သရီရဓာတ္ေတာ္မ်ားကုိ ဌာပနာထားသည့္ ေစတီေတာ္ေနရာသုိ့ ေရာက္ရွိပါသည္။
ေ၀သာလီနယ္ေျမသုိ့ ေျခခ်သည္ဆုိလ်င္ပဲ ငယ္စဥ္ကပင္ စာေရးသူ ၾကဳိက္ႏွစ္သက္သည့္ စာအုပ္ျဖစ္ေသာ စာေရးဆရာၾကီးပါရဂူ ဘာသာျပန္ထားသည့္ - ေ၀သာလီ-စာအုပ္ကုိ ခ်က္ခ်င္း အမွတ္ရမိပါသည္။ ဂဏႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ သုိ့မဟုတ္ အလွည့္က်စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ သုိ့မဟုတ္ ျပည္သူ့ဆႏၵအရအုပ္ခ်ဳပ္ေသာစနစ္၊ သို့မဟုတ္ ဒီမုိကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိ ေဖာ္ျပထားရုံမွ်မက ႏုိင္ငံေရးေလာက၏ ရႈပ္ေထြးမႈးမ်ား၊ ဂဏအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၏ အားနည္းခ်က္အားသာခ်က္မ်ားကုိလည္း စာေရးဆရာသည္ အကြက္က်က် ေဖာ္ျပထားေသာစာအုပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ့ထက္ ဤစာအုပ္ကုိ ၾကဳိက္ႏွစ္သက္၍ စြဲျမဲစြာဖတ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းမွာ စာေရးသူ ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္၌ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ခ်ဳပ္ေဟာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံသား ဦးသန့္ ေျပာဆုိခဲ့သည့္- ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏုိင္ငံေရးစနစ္မ်ားစြာရွိရာတြင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္သည္ အေကာင္းဆုံးစနစ္မဟုတ္ခဲ့လ်င္ေတာင္ ယေန့မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးစနစ္တစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း-ဟူေသာ စာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ ဤကဲ့သုိ့ ျပည့္သူ့ဆႏၵႏွင့္အညီ က်င့္သုံးေသာႏုိင္ငံမ်ားမွာ အလႅကပၸႏွင့္ ေကသပုတၱ တုိ့ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။
အပရိဟာနိယတရား (၇)ပါးကုိ က်င့္သုံးေနသမွ်ကာလပတ္လုံး ေ၀သာလီႏုိင္ငံကုိ မည္သည့္တုိင္းႏုိင္ငံမွ တုိက္ခုိက္ျဖဳိဖ်က္၍မရနုိင္ေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္သည္ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသည္မွာ ဤ(၇)ခ်က္ကုိ က်င့္သုံးေနသည္ဟု ဆုိရာ၀ယ္ ဘုရားရွင္၏ညဏ္ေတာ္ျဖင့္သာလ်င္ ျမင္၍ ေဟာၾကားျခင္းလား သို့မဟုတ္ လိစၦ၀ီမင္းတုိ့ကုိယ္တုိင္ပင္ ဤ(၇)ခ်က္ကို က်င့္သုံးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိပါသလားဟူေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ပုိ၍စိတ္၀င္စားရန္အေၾကာင္းကား အျခားေသာပေဒသရာဇ္စနစ္မ်ား ထုိအခိ်န္၌ထြန္းကား ေနေသာ္လည္း ဘုရားရွင္သည္ သူ၏တပည့္သားသမီးမ်ားအား ဤ(၇)ခ်က္ႏွင့္အလားတူေသာ အခ်က္(၇) ခ်က္ကုိ က်င့္သုံးေနသမွ်ကာလပတ္လုံး သာသနာေတာ္ၾကီး မဆုတ္ယုတ္ႏုိင္ေၾကာင္းကုိ ေဟာၾကားခဲ့ေသာအခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ရက္မ်ားမၾကာမီက အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏တစ္ေနရာတြင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံသားမ်ားအား ျမန္မာဆရာေတာ္တစ္ပါးသည္ တရားဓမၼမ်ားေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထုိ၌ ဤအပရိဟာနိယတရားမ်ားသည္ သာသနာေတာ္တြင္း၌ က်င့္သုံးရန္ေဟာၾကားထားေသာတရားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ ဘုရားသားေတာ္မ်ားျဖစ္ေသာ ရဟန္းသာမေဏမ်ား သီးတင္းသုံးရာေနရာအသုိင္းအ၀ုိင္းအတြက္သာ က်င့္သုံးရန္ ေဟာၾကားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ားအတြက္ကုိကား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာႏုိင္ငံသုိ့ မင္းက်င့္တရား ၁၀-ပါးကုိ က်င့္သုံးရန္ ေဟာၾကားခဲ့သကဲ့သုိ့ မလႅမင္းတုိ့ကဲ့သုိ့ေသာ ဂဏအုပ္ခ်ဳပ္ေရးက်င့္သုံးသူမ်ားကုိလည္း ၄င္းတုိ့က်င့္သုံးေနေသာစနစ္သည္ ေကာင္းေၾကာင္းကုိ ေျပာဆုိခဲ့ပါသည္။ သုိ့ေသာ္ အပရိဟာနိယတရားမ်ားသည္ အေသးငယ္ဆုံးေသာ အသင္းအဖြဲ့မွသည္ အၾကီးမားဆုံးေသာ အဖြဲ့အစည္းမ်ားတုိင္ က်င့္သုံးသြားပါက ၾကီးပါြးတုိးတက္မည္သာျဖစ္ျပီး လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ စနစ္တစ္ခုခုကုိသာ ရည္ရြယ္၍ ေဟာၾကားထားျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းကုိ ရွင္းလင္းျပခဲ့ပါသည္။ ျမတ္ဘုရားရွင္သည္ မဟာကရုဏာရွင္ျဖစ္သည္အားေလ်ာ္စြာ တုိင္းသူျပည္သားတုိ့၏ အက်ဳိးစီးပါြးျဖစ္ထြန္းေရးကုိသာ ဦးတည္ေဟာၾကားခဲ့ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ အပရိဟာနိယႏွင့္စပ္ဆက္၍ ေဟာၾကားသြားပါသည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ ညီညြတ္ေနသမ်ွကာလပတ္လုံး-ဆုိသည့္ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ေသာစကားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ခုမွာ ေ၀သာလီအနီးတြင္ အမရပုရေတာအုပ္ႏွင့္ ေဂါသိဂၤအမည္ရွိေသာ အင္ၾကင္းေတာ တည္ရွိပါသည္။ ထုိေဂါသိဂၤအင္ၾကင္းေတာ၌ အႏုရုဒၶါေထရ္၊ နႏၵိယေထရ္၊ ကိမိလေထရ္တုိ့သည္ အတူတကြ သီတင္းသုံး ၾကပါသည္။ ဤအရွင္ေထရ္တုိ့အား ျမတ္ဘုရားရွင္က သဟဇာတမ်ွတပါရဲ့လား-ဟု ေမးေတာ္မူေသာအခါ မိမိတုိ့သည္ တစ္ေနရာစီ ေနထုိင္ၾကေသာ္လည္း စိတ္အားျဖင့္ တညီတညြတ္တည္း တစိတ္တည္းပင္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေလ်ွာက္ထားၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ေ၀သာလီ၏ညီညြတ္မႈက ထုိမေထရ္မ်ား၏စိတ္သႏၱာန္သို့ အေရာင္ဟပ္ေလသလား- ရုိက္ခတ္ေလသလားဟု စဥ္းစားမိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို့ေသာ္ ရဟႏၱာမေထရ္ေတြပဲ မညီညြတ္တဲ့စိတ္ ရွိပါ့မလားဆုိသည့္ ေမးခြန္းကိုေတာ့ ျပန္လည္ေျဖၾကားဖုိ့ရန္ ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။ သုိ့ျဖစ္၍ ေ၀သာလီသည္ ေ၀သာလီအတြက္သာမက ဘုရားရွင္သာသနာအတြက္၊ မေထရ္တုိ့၏ႏွလုံးသားအတြက္ ညီညြတ္မႈကုိ ေဖာ္ျပေနေသာ သေကၤတျဖစ္သည္။
တဖန္ ဤကဲ့သုိ့ညီညြတ္သျဖင့္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ နမူနာယူ၍ ေဟာၾကားခဲ့ရေသာ ေ၀သာလီသည္ ထုိုညီညြတ္မႈကို ထိန္းမထားႏုိင္ခဲ့ပါ။ အေၾကာင္းမွာ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ အဇာတသတ္မင္းသည္ ၀ႆကာရအမတ္အား လိစၦ၀ီမင္းတုိ့၏ ညီညြတ္မႈကုိ ျဖဳိခြဲေစခဲ့သည္။ ေ၀ႆကာရသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံမွ လိစၦမင္းတုိ့၏အတြင္းေရးမ်ားကို သိရွိ၍ ညီညြတ္မႈကုိ ျဖဳိခဲြႏုိင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ယူဆေျပာဆုိျခင္းမ်ားရွိသည္။
ဤျပဳိကြဲရျခင္း၏အေၾကာင္းကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်မည္ဆုိပါက ဘုရားရွင္၏ ေဟာၾကားျခင္းႏွင့္ ေ၀ႆကာရ၏ ေသြးခြဲျခင္းတုိ့ထက္ ညီညြတ္မႈကုိ ထိန္းသိမ္းမထားႏုိင္ေသာ လိစၦ၀ီမင္းတုိ့၏ အားနည္းခ်က္သာျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ မည္သုိ့ပင္ဆုိေစ ဘုရားရွင္၏ပိဋကတ္ေတာ္မွလာေသာ ဤေ၀သာလီႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မ်ားသည္ ေႏွာင္းလူတုိ့အား အတုယူအာက်စရာမ်ား သံေ၀ဂျဖစ္ဖြယ္ရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ သမုိင္းတစ္ပုဒ္ပင္ျဖစ္သည္။