Sunday, February 28, 2010

အေသာကေက်ာက္စာတုိင္မ်ား, မဇၥိ်ေဒသႏွင့္ပစၥႏ ၱရာဇ္ နယ္နိမိတ္


အေသာကမင္း၏ေက်ာက္စာမ်ားကုိ

(၁) ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံ၌ (၂) ေနရာ
(၂) အာဖဂန္နစၥတန္ႏုိင္ငံ၌ (၂)ေနရာ
(၃) အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင့္နီေပါႏုိင္ငံတုိ့၌ (၂၉)ေနရာ

(၁) ေက်ာက္တုံးအေသး အမိန့္ျပန္တမ္း(Minor Rock Edicts)၊ ေနရာ(၄)ခု၊ အေရအတြက္(၁၉)
(၂) ေက်ာက္တုံးအၾကီး အမိန့္ျပန္တမ္း (Major Rock Edicts)၊ ေနရာ(၁၆)ခု၊ အေရအတြက္(၂၂)
(၃) ေက်ာက္ဂူကမၺည္းမွတ္တမ္း(Cave Inscriptions)၊ ေနရာ(၃)ခု၊ အေရအတြက္(၃)
(၄) ေက်ာက္တုိင္အေသးအမိန့္ျပန္တမ္း(Minor Pillar Edicts)၊ ေနရာ(၃)ခု၊ အေရအတြက္(၅)
(၅) ေက်ာက္တိုင္အၾကီးအမိန့္ျပန္တမ္း(Major Pillar Edicts)၊ ေနရာ(၂)ခု၊ အေရအတြက္(၂)
(၆) ေက်ာက္တုိင္ကမၺည္းမွတ္တမ္း(Pillar Inscriptions)၊ ေနရာ(၇)ခု၊ အေရအတြက္(၇)။

(၁) အေသာကမင္းသည္ အခ်ဳ့ိေက်ာက္စာကုိ ေခတ္သစ္ဆန္စခရစ္အမည္တြင္ေသာ ပရာကရစ္(Prakrit)အကၡရာ၊
(၂) အခ်ဳိ့ေက်ာက္စာကို ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံႏွင့္အာဖဂန္နစၥတန္ႏုိင္ငံသုံး ဂရိက္(Greek)အကၡရာ၊
(၃) အခ်ဳိ့ေက်ာက္စာကုိ ေခတ္သစ္အာဖဂန္နစၥတန္ ေရွးေခတ္ ဂႏၶာရ္(Kandhar)ေဒသ အာရမၼိက္(Arammick)အကၡရာႏွင့္လည္းေကာင္း ေရးထုိးထားခဲ့သည္။

(၁) အေသာကနာမည္ျဖင့္ ေက်ာက္စာ(၂)ခု (ဂူဂ်ာရ္ႏွင့္မာစတီအရပ္) ၌ ေရးထုိးသည္။
(၂) ဓမၼပီယ-ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ပီယဒႆီရာဇာ-ဟူ၍လညး္ေကာင္း၊ ပီယဒႆန-ဟူ၍လည္းေကာင္း အျခားေက်ာက္စာမ်ားတြင္ ေရးထုိးသည္။
မဇၥ်ိမေဒသ ျမဳိ့ရြာမ်ားမွ သမုိင္းရုပ္ၾကြင္းပုံရိပ္လႊာမ်ား(သာ၀တၳိျမန္မာေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးၿသဘာသ)စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။


မဇၥိ်ေဒသႏွင့္ပစၥႏ ၱရာဇ္ေဒသ ပုိင္းျခားျပေသာ နယ္နိမိတ္
(၁)အေရွ့အရပ္= အဂၤတုိင္း၊ ကဇဂၤလနိဂုံး၊(ေခတ္သစ္-ဗီဟာျပည္နယ္-သႏၱာလႏွင့္ပရဂနာခရုိင္)။
(၂)အေရွ့ေတာင္အရပ္=အဂၤတုိင္း၊သလ၀တီ(ဆီလာအီျမစ္)၊(ေခတ္သစ္-ဗီဟာျပည္နယ္၊ ကာလကတၱားျမဳ့ိအေနာက္ေျမာက္အရပ္)။
(၃)ေတာင္အရပ္=အႆကတုိင္း၊ ေသတကဏၰိကနိဂုံး၊ (ေခတ္သစ္-အႏၶရာပရာေဒရွ္-Andhra Pradesh-ျပည္နယ္၊ေဂၚဓ၀တီ-Godavati-အရပ္၊ဟာဇာရီဘာဂခရွင္)။
(၄)အေနာက္ေတာင္အရပ္=အ၀ႏၱိတုိင္း၊ ဒကၡိဏပထ၊ (ေခတ္သစ္-မဓယပရာေဒရွ္-Madhaya Pradesh-ျပည္နယ္၊ ေမေဟဆ၀ါး-Maheshwar-အရပ္)။
(၅)အေနာက္အရပ္=ကုရုတုိင္း၊ ထုနျဗဟၼဏရြာ၊(ေခတ္သစ္-ဟာရယာန-Haryana-ျပည္နယ္၊ကာရခရုိင္၊ ထာေနဆရ-Thanasar-ရြာ)။
(၆) ေျမာက္အရပ္=ဥသီရဒၶဇေတာင္၊ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ေျခ၊(ေခတ္သစ္- ဥတၱရာပရာေဒ့ရွ္ျပည္နယ္ႏွင့္ နီေပါႏုိင္ငံနယ္စပ္ ဟရိဒြါရ-Haridwar-အရပ္)။
ေဖာ္ျပပါ နိဂုံး၊ျမစ္၊ ရြာ၊ေတာင္တုိ့မွ အျပင္ဖက္အရပ္မ်ားသည္ ပစၥႏ ၱရာဇ္ေဒသမ်ား ျဖစ္ၾက၍ အတြင္းဖက္အရပ္သည္ မဇၥ်ိမေဒသျဖစ္သည္။

(က)ျဖဴစင္ေသာ အက်င့္ရွိသူတုိ့ ျဖစ္ထြန္းရာအရပ္သည္ မဇၥ်ိမေဒသျဖစ္၏။(မေဇၥ်ာစ ေသာေဒေသာစာတိ မဇၥ်ိမေဒေသာ)။
(ခ) ဗုဒၶဘာသာ မျဖစ္ထြန္းရာႏွင့္ဘိကၡဳစေသာ ပရိသတ္ေလးပါးမရွိရာ (သုိ့)မဇၥ်ိမေဒသမွ အစြန္အဖ်ားက်သည့္အရပ္သည္ ပစၥႏ ၱရာဇ္ေဒသျဖစ္သည္။(ယတၳ နတၳိ ဂတိ ဘိကၡဴနံ ဘိကၡဴနီနံ ဥပသကာနံ ဥပသကီနံ)။
မဇၥ်ိမေဒသသမုိင္းရုပ္ၾကြင္းပုံရိပ္လႊာမ်ား-မွ-ကူးယူသည္။

Saturday, February 20, 2010

အပရိဟာနိယတရားမ်ား၏ ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ား


ကမၻာေပၚတြင္ မူဆလင္မ်ားအဖုိ့၊ မကၠာျမဳိ့(Macca)၊ ဟိႏၵဴမ်ားအဖုိ့ အယုဒၶယျမဳိ့(Ayodhya)၊ခရစ္ယာန္မ်ားအဖုိ့ ေဂ်ရုဆလင္ျမဳိ့(Jeruslam)ျဖစ္သကဲ့သုိ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအဖုိ့ အျမင့္ျမတ္ဆုံးျဖစ္ေသာ မဟာေဗာဓိေစတီနွင္ေဗာဓိပင္ရွိရာ ဗုဒၶဂယာျမဳိ့(Buddha Gaya)မွ ထြက္ခြါလာျပီးေနာက္ (၂၇-၁၂-၂၀၀၉)ေန့တြင္ ပတၱနားျမဳိ့သုိ့ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။

၂၈-၁၂-၂၀၀၉-ရက္ေန့၌ ထုိပတၱနားျမဳိ့၊ ျမန္မာေက်ာင္းမွ နံနက္ေစာေစာတြင္ ထြက္ခြါလာၾကေသာစာေရးသူတုိ့သည္ အေသာကေက်ာင္းတုိက္သုိ့ ၀င္ေရာက္ျပီးေနာက္ ဆက္လက္ထြက္ခြါလာၾကရာ ေ၀သာလီရွိ လိစၦ၀ီမင္းမ်ားေ၀စုရေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သရီရဓာတ္ေတာ္မ်ားကုိ ဌာပနာထားသည့္ ေစတီေတာ္ေနရာသုိ့ ေရာက္ရွိပါသည္။

ေ၀သာလီနယ္ေျမသုိ့ ေျခခ်သည္ဆုိလ်င္ပဲ ငယ္စဥ္ကပင္ စာေရးသူ ၾကဳိက္ႏွစ္သက္သည့္ စာအုပ္ျဖစ္ေသာ စာေရးဆရာၾကီးပါရဂူ ဘာသာျပန္ထားသည့္ - ေ၀သာလီ-စာအုပ္ကုိ ခ်က္ခ်င္း အမွတ္ရမိပါသည္။ ဂဏႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ သုိ့မဟုတ္ အလွည့္က်စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ သုိ့မဟုတ္ ျပည္သူ့ဆႏၵအရအုပ္ခ်ဳပ္ေသာစနစ္၊ သို့မဟုတ္ ဒီမုိကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိ ေဖာ္ျပထားရုံမွ်မက ႏုိင္ငံေရးေလာက၏ ရႈပ္ေထြးမႈးမ်ား၊ ဂဏအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၏ အားနည္းခ်က္အားသာခ်က္မ်ားကုိလည္း စာေရးဆရာသည္ အကြက္က်က် ေဖာ္ျပထားေသာစာအုပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ့ထက္ ဤစာအုပ္ကုိ ၾကဳိက္ႏွစ္သက္၍ စြဲျမဲစြာဖတ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းမွာ စာေရးသူ ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္၌ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ခ်ဳပ္ေဟာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံသား ဦးသန့္ ေျပာဆုိခဲ့သည့္- ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏုိင္ငံေရးစနစ္မ်ားစြာရွိရာတြင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္သည္ အေကာင္းဆုံးစနစ္မဟုတ္ခဲ့လ်င္ေတာင္ ယေန့မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးစနစ္တစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း-ဟူေသာ စာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ ဤကဲ့သုိ့ ျပည့္သူ့ဆႏၵႏွင့္အညီ က်င့္သုံးေသာႏုိင္ငံမ်ားမွာ အလႅကပၸႏွင့္ ေကသပုတၱ တုိ့ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

အပရိဟာနိယတရား (၇)ပါးကုိ က်င့္သုံးေနသမွ်ကာလပတ္လုံး ေ၀သာလီႏုိင္ငံကုိ မည္သည့္တုိင္းႏုိင္ငံမွ တုိက္ခုိက္ျဖဳိဖ်က္၍မရနုိင္ေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္သည္ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသည္မွာ ဤ(၇)ခ်က္ကုိ က်င့္သုံးေနသည္ဟု ဆုိရာ၀ယ္ ဘုရားရွင္၏ညဏ္ေတာ္ျဖင့္သာလ်င္ ျမင္၍ ေဟာၾကားျခင္းလား သို့မဟုတ္ လိစၦ၀ီမင္းတုိ့ကုိယ္တုိင္ပင္ ဤ(၇)ခ်က္ကို က်င့္သုံးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိပါသလားဟူေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ပုိ၍စိတ္၀င္စားရန္အေၾကာင္းကား အျခားေသာပေဒသရာဇ္စနစ္မ်ား ထုိအခိ်န္၌ထြန္းကား ေနေသာ္လည္း ဘုရားရွင္သည္ သူ၏တပည့္သားသမီးမ်ားအား ဤ(၇)ခ်က္ႏွင့္အလားတူေသာ အခ်က္(၇) ခ်က္ကုိ က်င့္သုံးေနသမွ်ကာလပတ္လုံး သာသနာေတာ္ၾကီး မဆုတ္ယုတ္ႏုိင္ေၾကာင္းကုိ ေဟာၾကားခဲ့ေသာအခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ရက္မ်ားမၾကာမီက အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏တစ္ေနရာတြင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံသားမ်ားအား ျမန္မာဆရာေတာ္တစ္ပါးသည္ တရားဓမၼမ်ားေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထုိ၌ ဤအပရိဟာနိယတရားမ်ားသည္ သာသနာေတာ္တြင္း၌ က်င့္သုံးရန္ေဟာၾကားထားေသာတရားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ ဘုရားသားေတာ္မ်ားျဖစ္ေသာ ရဟန္းသာမေဏမ်ား သီးတင္းသုံးရာေနရာအသုိင္းအ၀ုိင္းအတြက္သာ က်င့္သုံးရန္ ေဟာၾကားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ားအတြက္ကုိကား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာႏုိင္ငံသုိ့ မင္းက်င့္တရား ၁၀-ပါးကုိ က်င့္သုံးရန္ ေဟာၾကားခဲ့သကဲ့သုိ့ မလႅမင္းတုိ့ကဲ့သုိ့ေသာ ဂဏအုပ္ခ်ဳပ္ေရးက်င့္သုံးသူမ်ားကုိလည္း ၄င္းတုိ့က်င့္သုံးေနေသာစနစ္သည္ ေကာင္းေၾကာင္းကုိ ေျပာဆုိခဲ့ပါသည္။ သုိ့ေသာ္ အပရိဟာနိယတရားမ်ားသည္ အေသးငယ္ဆုံးေသာ အသင္းအဖြဲ့မွသည္ အၾကီးမားဆုံးေသာ အဖြဲ့အစည္းမ်ားတုိင္ က်င့္သုံးသြားပါက ၾကီးပါြးတုိးတက္မည္သာျဖစ္ျပီး လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ စနစ္တစ္ခုခုကုိသာ ရည္ရြယ္၍ ေဟာၾကားထားျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းကုိ ရွင္းလင္းျပခဲ့ပါသည္။ ျမတ္ဘုရားရွင္သည္ မဟာကရုဏာရွင္ျဖစ္သည္အားေလ်ာ္စြာ တုိင္းသူျပည္သားတုိ့၏ အက်ဳိးစီးပါြးျဖစ္ထြန္းေရးကုိသာ ဦးတည္ေဟာၾကားခဲ့ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ အပရိဟာနိယႏွင့္စပ္ဆက္၍ ေဟာၾကားသြားပါသည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ ညီညြတ္ေနသမ်ွကာလပတ္လုံး-ဆုိသည့္ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ေသာစကားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္တစ္ခုမွာ ေ၀သာလီအနီးတြင္ အမရပုရေတာအုပ္ႏွင့္ ေဂါသိဂၤအမည္ရွိေသာ အင္ၾကင္းေတာ တည္ရွိပါသည္။ ထုိေဂါသိဂၤအင္ၾကင္းေတာ၌ အႏုရုဒၶါေထရ္၊ နႏၵိယေထရ္၊ ကိမိလေထရ္တုိ့သည္ အတူတကြ သီတင္းသုံး ၾကပါသည္။ ဤအရွင္ေထရ္တုိ့အား ျမတ္ဘုရားရွင္က သဟဇာတမ်ွတပါရဲ့လား-ဟု ေမးေတာ္မူေသာအခါ မိမိတုိ့သည္ တစ္ေနရာစီ ေနထုိင္ၾကေသာ္လည္း စိတ္အားျဖင့္ တညီတညြတ္တည္း တစိတ္တည္းပင္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေလ်ွာက္ထားၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ေ၀သာလီ၏ညီညြတ္မႈက ထုိမေထရ္မ်ား၏စိတ္သႏၱာန္သို့ အေရာင္ဟပ္ေလသလား- ရုိက္ခတ္ေလသလားဟု စဥ္းစားမိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို့ေသာ္ ရဟႏၱာမေထရ္ေတြပဲ မညီညြတ္တဲ့စိတ္ ရွိပါ့မလားဆုိသည့္ ေမးခြန္းကိုေတာ့ ျပန္လည္ေျဖၾကားဖုိ့ရန္ ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။ သုိ့ျဖစ္၍ ေ၀သာလီသည္ ေ၀သာလီအတြက္သာမက ဘုရားရွင္သာသနာအတြက္၊ မေထရ္တုိ့၏ႏွလုံးသားအတြက္ ညီညြတ္မႈကုိ ေဖာ္ျပေနေသာ သေကၤတျဖစ္သည္။

တဖန္ ဤကဲ့သုိ့ညီညြတ္သျဖင့္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ နမူနာယူ၍ ေဟာၾကားခဲ့ရေသာ ေ၀သာလီသည္ ထုိုညီညြတ္မႈကို ထိန္းမထားႏုိင္ခဲ့ပါ။ အေၾကာင္းမွာ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ အဇာတသတ္မင္းသည္ ၀ႆကာရအမတ္အား လိစၦ၀ီမင္းတုိ့၏ ညီညြတ္မႈကုိ ျဖဳိခြဲေစခဲ့သည္။ ေ၀ႆကာရသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံမွ လိစၦမင္းတုိ့၏အတြင္းေရးမ်ားကို သိရွိ၍ ညီညြတ္မႈကုိ ျဖဳိခဲြႏုိင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ယူဆေျပာဆုိျခင္းမ်ားရွိသည္။

ဤျပဳိကြဲရျခင္း၏အေၾကာင္းကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်မည္ဆုိပါက ဘုရားရွင္၏ ေဟာၾကားျခင္းႏွင့္ ေ၀ႆကာရ၏ ေသြးခြဲျခင္းတုိ့ထက္ ညီညြတ္မႈကုိ ထိန္းသိမ္းမထားႏုိင္ေသာ လိစၦ၀ီမင္းတုိ့၏ အားနည္းခ်က္သာျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ မည္သုိ့ပင္ဆုိေစ ဘုရားရွင္၏ပိဋကတ္ေတာ္မွလာေသာ ဤေ၀သာလီႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မ်ားသည္ ေႏွာင္းလူတုိ့အား အတုယူအာက်စရာမ်ား သံေ၀ဂျဖစ္ဖြယ္ရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ သမုိင္းတစ္ပုဒ္ပင္ျဖစ္သည္။

Tuesday, February 16, 2010

အရွင္အရိယဓမၼ (ဘုံေဘ)၏ သမုိင္း



အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ဘုံေဘျမဳိ့သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ေရာက္ရွိလာေသာဗုဒၶသာသနာႏွင့္ ေရွးပုိင္းႏွစ္မ်ားကပင္ အက်ြမ္း ၀င္ျပီး ျဖစ္ေၾကာင္း သမုိင္းမ်ားအရ သိရွိရပါသည္။ ယခုအခါ ဆရာၾကီးဂုိအင္ကာဟူေသာ ကမၻာေက်ာ္ ကမၼဌာန္း နည္း ျပ ဆရာၾကီးက အထင္အရွားရွိေနျပန္ရာ ဘုံေဘျမဳိ့သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဗုဒၶသာသနာႏွင့္စပ္ဆက္ေန သည္မွာ အတုိင္းထက္အလြန္ဟု ဆုိရေပေတာ့မည္။ ထုိသုိ့ဘုံေဘျမဳိ့တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ဗုဒၶ သာသနာႏွင့္စပ္ဆက္ေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာရွိရာ ဤ၌ အရွင္အရိယဓမၼ(ဘုံေဘ)၏ သမုိင္းအက်ဥ္းကုိ ေဖာ္ျပလုိပါသည္။

ဆရာေတာ္၏ ေရွးဦးဘဲြ ့ေတာ္အမည္မွာ အရွင္ဥကၠံသျဖစ္ျပီး ဆရာေတာ္အရွင္ဥကၠ႒မွ အရွင္အရိယဓမၼဟု ဘြဲ့အမည္ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။ ျမန္မာဘာသာစကားကို ေကာင္းစြာေျပာဆုိႏုိင္ေသာ အဂၤလိပ္အိႏၵိယ ကျပားျဖစ္ပါသည္။ ရုပ္ရည္အားျဖင့္ အိႏၵိယဘက္သုိ့ ပုိ၍ ႏြယ္သည္ဟု သိရွိရပါသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ဘုံေဘျမဳိ့၊ စိန့္ေဇးဗီးယားေကာလိပ္မွ B.A ဘြဲ ့ကုိ ေအာင္ျမင္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ မည္သည့္ႏုိင္ငံသားျဖစ္သည္ကို တိက်စြာ ရွာေဖြ၍ မသိရွိရေသးသျဖင့္ ဤ၌ မေဖာ္ျပႏုိင္ေသးပါ။

အရွင္အရိယဓမၼသည္ ျဖဴးျမဳိ့ေဒသ၌ ရဟန္းျပဳခဲ့သည္ဟု သိရွိရပါသည္။ အရွင္အရိယဓမၼသည္ ေရွးဦးစြာ ေတာင္ငူျမိဳ့၊ ေလာကုတၱရာသိမ္ဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးကု႑လာဘိ၀ံသထံသို့ ေရာက္ရွိျပီး ထုိဆရာေတာ္၏ေစလႊတ္ခ်က္ျဖင့္ ဆရာေတာ္အရွင္ဥကၠ႒ထံသုိ့ ေရာက္ရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အရွင္ကု႑လာဘိ၀ံသ-ဟူသည္မွာ ေက်းဇူးရွင္ ဗာရာဏသီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ဦးၾကီးေတာ္အရင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားထဲမွ ေလယာဥ္ပ်ံကုိ ပထမဦးဆုံး စီးခြင့္ရရွိေသာေၾကာင့္ ေလယာဥ္ပ်ံ-အရွင္ကု႑လဟု ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူသကဲ့သုိ့ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္အျဖစ္ ျဖင့္လည္း တုိင္းျပည္တြင္ လူသိထင္ရွားပါသည္။

သိမ္ဦးဆရာေတာ္သည္ ဆရာေတာ္အရွင္ဥကၠ႒ႏွင့္ ေတာင္တြင္းၾကီးျမဳိ့၊ အေရွ့ေျမာက္ဖက္ရွိ ရတနာပင္စည္ေက်ာင္းတြင္ အတူတကြ စာသင္ခဲ့ဖူးသကဲ့သုိ့ ထုိ့အတူ မႏၱေလးျမဳိ့၊ မဟာ၀ိသုဒၶါရုံေက်ာင္းတုိက္တြင္လည္း ဤဆရာေတာ္နွစ္ပါးသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ စာသင္ဘက္ျဖစ္သည္ဟု သိရွိရပါသည္။ ျပည္ခရုိင္၊ ၀က္ထီးကန္အနီး ေက်ာက္ကြင္းရြာ၌ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ခရစ္ယာန္ ဘာသာျပဳိင္ပြဲတြင္ ေလာကုတၱရာသိမ္ဦးဆရာေတာ္ အရွင္ကု႑လသည္ သဘာပတိနာယက အၾကီးအမႈးအျဖစ္ျဖင့္ ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။ စိတ္၀င္စားရန္ေကာင္းသည့္ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းတစ္ခုကား ဆရာေတာ္ အရွင္ဥကၠဌ၏ လူေသလူျဖစ္ ၀ိနိစၦယတြင္ သိမ္ဦးဆရာေတာ္ဘုရား၏တူျဖစ္သူ ဗာရာဏသီဆရာေတာ္ဘုရားက ဥကၠဌအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာအခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။

အရွင္အရိယဓမၼသည္ ဆရာေတာ္အရွင္ဥကၠ႒၏ေက်ာင္းတြင္ အဂၤလိပ္စာေပမ်ားကုိ သင္ၾကားေပးရင္း အျခားတဖက္တြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥကၠ႒ထံမွ အဘိဓမၼာစာေပမ်ားကုိ ေလ့လာခဲ့ပါသည္။ အရွင္အရိယဓမၼသည္ ခရစ္ယာန္ဘာသာမွ ဗုဒၶဘာသာသုိ့ ကူးေျပာင္းလာေသာဆရာေတာ္ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာက္ကြင္းရြာ၌က်င္းပေသာ ၀ါဒႏွစ္ခုျပဳိင္ပြဲတြင္ အရွင္ဥကၠ႒၏ေနာက္ပါေတာ္အျဖစ္ လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည္။ အီတာလ်ံဆရာေတာ္ ဦးေလာကနာထ၏ အိႏၵိယသုိ့ ေျခလ်င္ခရီးၾကြသည့္အဖြဲ ့တြင္ ပါ၀င္ခဲ့ေသာ္လည္း အိႏၵိယသုိ့မေရာက္မီ လမ္းခုလတ္၌ပင္ ဆရာေတာ္အရွင္ဥကၠ႒၏ေျခရင္းသုိ့ ျပန္လည္ ၾကြေရာက္လာခဲ့သည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ဘုံေဘျမဳိ့၊ ဗုဒၶဘာသာအသင္းကုိ တည္ေထာင္သူလည္းျဖစ္ျပီး ဥကၠ႒လည္းျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာနာယားသည္ ၄င္းတုိ့တည္ေဆာက္လႈဒါန္းထားေသာ ဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္း၌ ေက်ာင္းထုိင္သီတင္းသုံးရန္ ဆရာေတာ္အရွင္ဥကၠ႒အား ပင့္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္အရွင္ဥကၠ႒သည္ အရွင္အရိယဓမၼအား ဘုံေဘျမိဳ့၊ ဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းသုိ့ ကုိယ္စားအျဖစ္ သီတင္းသုံးေစခဲ့ပါသည္။ အရွင္အရိယဓမၼသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ဘုံေဘျမဳိ့၊ ဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းတြင္ (၂)ႏွစ္ခန့္ သီတင္းသုံး၍ ၁၉၃၈-ခုႏွစ္တြင္ အရွင္ဥကၠ႒၏ေျခေတာ္ရင္းသုိ့ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ဘုံေဘျမဳိ့၌ သီးတင္းသုံးစဥ္ကာလ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာအစရွိေသာ ပညာရွင္မ်ား၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ကုန္သည္ပြဲစားမ်ား၏ ခက္ခဲနက္နဲေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေျဖဆုိေပးႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ထုိေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ အေျဖမ်ားကုိ ျမန္မာျပည္တြင္ ဗုဒၶ၀ါဒျပႆနာမ်ားဟူေသာအမည္ျဖင့္ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ထားပါသည္။

ဤ၌ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ(Dr ambedkar)ဟူသည္ ဇာတ္နိမ့္မ်ားအား ဗုဒၶဘာသာသုိ့ ေျပာင္းလဲေစခဲ့ေသာ အိႏၵိယဗုဒၶဘာသာတုိ့၏ ဖခင္ၾကီးျဖစ္ေပသည္။ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာႏွင့္တကြ ဇာတ္နိမ့္မ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ရခုိင္းဖြား ဆရာေတာ္ၾကီးဦးစႏၵာမဏိ (ကုသိနာရုံဆရာေတာ္)ထံမွ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိဗုဒၶဘာသာခံယူပြဲကုိ နာဂပူရ္ျမဳိ့တြင္ က်င္းပရာ ထုိဗုဒၶဘာသာခံယူသည့္ေနရာကုိ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေစတီေတာ္ တည္ထားကုိးကြယ္ထား ပါသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံတစ္ခုလုံးတြင္ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားဆုံးေနရာသည္ နာဂပူရ္ေဒသျဖစ္သည္ဟု သိရွိရပါသည္။ စာေရးသူတုိ့ေရာက္ရွိသြားေသာ အခ်ိန္တြင္ မုိးကုတ္ကမၼဌာန္းနည္းျဖင့္ ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းကုိသင္ၾကားျပသေနေသာ ဆရာေတာ္သီတင္းသုံးသည့္ ျမန္မာေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ရွိပါသည္။ ထုိ့အျပင္ အျခားေသာ အိႏၵိယရဟန္းေတာ္မ်ားသီတင္းသုံးေသာေက်ာင္းမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိပါသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ အလည္တည့္တည့္ဗဟုိက်ေသာဌာနသည္ နာဂပူရ္ျမဳိ့ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ထုိျမဳိ့တြင္ အမွတ္အသားသေကၤတျဖင့္ ျပသထားပါသည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ ထုိင္းဘုရင့္ပုံေတာ္ကုိ ဘုရားစင္မ်ားေရွ့တြင္ ရုိေသးေလးစားအျမတ္တႏုိးထားရွိၾကသကဲ့သို အိႏၵိယဇာတ္နိမ့္မွ ၀င္ေရာက္လာေသာ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုသည္ ဘုရားစင္မ်ားေရွ့တြင္ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ၏ ဓာတ္ပုံ ပန္းခ်ီ ပန္းပု စသည္ပုံမ်ားကုိ အျမတ္တႏုိးထားရွိၾကပါသည္။ ထုိဗုဒၶဘာသာခံယူပြဲကုိ (၁၉၅၆ )ခုနွစ္၊ သာသနာေတာ္ (၂၅၀၀)ျပည့္တြင္ က်င္းပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို့ျဖစ္၍ ထုိဗုဒၶဘာသာခံယူပြဲမက်င္းပမီ အရွင္အရိယဓမၼသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ဘုံေဘျမဳိ့၌ သီတင္းသုံးခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ထုိ့ေနာက္ အရွင္အရိယဓမၼသည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ သာသနာျပဳလုိသျဖင့္ ထုိစဥ္ကအေမရိကန္ သမၼတျဖစ္ေသာ သမၼတ ရုစဘဲ့လ္ထ္ထံသုိ့ သာသနာျပဳခြင့္ေပးပါရန္ စာတစ္ေစာင္ေရးသား၍ေပးပုိ့ခဲ့ပါသည္။ အေမရိကန္သမၼတထံမွ သာသနာျပဳရန္ ခြင့္ျပဳခ်က္ အေၾကာင္းျပန္စာရရွိသျဖင့္ အေမရိကန္သုိ့ သာသနာျပဳၾကြရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္ျမဳိ့၊ ဗုဒၶဘာသာအသင္းမွ ေထာက္ပံ့ေသာခရီးစရိတ္ျဖင့္ အေမရိကန္သုိ့ ၾကြေရာက္ေတာ္မူပါသည္။ ဆရာေတာ္အရွင္အရိယဓမၼ(ဘုံေဘ)သည္ မကၠဆီကုိႏုိင္ငံတြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္ဟု သိရွိရပါသည္။ သုိ့ျဖစ္ ဤ၌ ဆရာေတာ္အရွင္အရိဓမၼ(ဘုံေဘ)၏ ဘ၀အတၳဳပၸတ္ကုိ အဆုံးသတ္ပါသည္။

Monday, February 15, 2010

အေသာကမင္းၾကီးႏွင့္စကားေျပာၾကည့္ျခင္း


၂၈-၁၂-၂၀၀၉-ေန့ မနက္ေစာေစာတြင္ ပတၱနားျမန္မာေက်ာင္းမွ ဆက္လက္ခရီးထြက္ခြါလာရာ ေစာေစာစီးစီး ပင္ တတိယသဂၤါယနာ တင္ရာေနရာသုိ့ ေရာက္ရွိပါသည္။ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္က ဦးေဆာင္၍ သဂၤါယနာတင္ျခင္း ျဖစ္ျပီး အေသာကမင္းၾကီး လက္ထပ္တြင္ သဂၤါယနာတင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤေနရာသုိ့ ေရာက္သည္ဆုိလ်င္ပဲ အေသာကမင္းၾကီးအား စကားမ်ားစြာကုိ ေျပာျဖစ္ခဲ့မိသည္။

အရွင္မင္းၾကီး” အရွင္မင္းၾကီးဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ ဒါမွမဟုတ္ ေမာရိယအင္ပါယာအတြက္ ဒီလုိမွမဟုတ္ ေလာကၾကီး ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ေက်ာက္စာမ်ားအရ၊ သမုိင္းဆုိင္ရာမ်ားအရ သိရွိျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ျငင္းဆုိစရာလည္း အေၾကာင္းမရွိပါ။ ယေန့တုိင္ေအာင္လည္း အရွင္မင္းၾကီးအား ဘာသာတရားရဲ့ သူရဲေကာင္း၊ အိႏၵိယနယ္ေျမရဲ့ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ရတနာအျဖစ္ျဖစ္ ရပ္တည္ေနဆဲျဖစ္တယ္ဆုိတာလည္း လူတုိင္းအသိပါ။ အက်ြ္ႏုပ္ ဤဘ၀သုိ့ေရာက္ရွိလာျခင္းဟာ အရွင္မင္းၾကီနဲ့ တုိက္ရုိက္သက္ဆုိင္ေကာင္း သက္ဆုိင္ေနပါလိမ့္မယ္။ အသင္သာ အျခားႏုိင္ငံမ်ားကုိ သာသနာျပဳမလႊတ္ခဲ့ယင္ အက်ြႏုပ္ ဤဘ၀ကုိ ေရာက္ရွိေကာင္းမွေရာက္ရွိပါ လိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိပါပဲ အရွင္မင္းၾကီး၏ ေက်းဇူးကိုလည္း ယခုေလာက္ နားလည္ခ်င္မွ နားလည္ပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္ အရွင္မင္းၾကီးကုိ အကြ်ႏုပ္ တကယ္ေလးစားၾကည္ညဳိတဲ့ေနရာမွာ အဲဒီလုပ္ရပ္ေတြထက္ အျခားေလးစားၾကည္ညဳိတဲ့အရာ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမွားမွ အမွန္သုိ့ဟုပဲ ဆုိဆုိ ဒါမွမဟုတ္ အဆုိးမွ အေကာင္းသုိ့ဟုပဲ ေျပာေျပာ ဒီလုိမွမဟုတ္ ဘာသာတရားတစ္ခုမွ တစ္ခုသုိ့ ေျပာင္းတယ္ဟုပင္ ဆုိခ်င္ဆုိ ေနာက္ဆုံး သိလုိ့ေျပာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မသိလုိ့ေျပာင္းခဲ့သည္ဆုိဦး အရွင္မင္းၾကီး အေျပာင္းအလဲ ျပဳလုပ္ခဲ့တာကေတာ့ အမွန္ပါ။ အက်ြ္ႏုပ္ အရွင္မင္းၾကီးအား အတုယူ အားက်တာက အဲဒီေျပာင္းလဲရဲတဲ့ သတၱိပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

” အေျပာင္းအလဲ change-ဟုတ္ပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲဆုိတာ change-ပဲ မဟုတ္လား။ အရွင္မင္းၾကီး” ယေန့ကမၻာေလာကၾကီးက change-ဆုိတာကုိ ေတာင္းဆုိေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအေျပာင္းအလဲ change-ကုိ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ယင္ အစစအရာရာဟာ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့မွာပါ။ လူမႈေရး၊ စီးပါြးေရး၊ ႏုိင္ငံေရးေတြအတြက္ change-ဆုိတာကုိ လက္မခံယင္ အားလုံးဟာ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းေတြ ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။ အရွင္မင္းၾကီး “ အရွင္မင္းၾကီးရဲ့သားနဲ့သမီးနဲ့ကုိ ဘိကၡဳေဘာင္ ဘိကၡဳနီအျဖစ္ကို ေရာက္ေစတာလည္း အေျပာင္းအလဲ change ပဲမဟုတ္လား“။ ” အျခားတုိင္းတစ္ပါးကို သာသနာျပဳဆုိတဲ့ စကားလုံးအသုံးျပဳျပီး ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကုိ လႊတ္ခဲ့တာလည္း အဲဒီအျခားတုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့သူေတြကုိ change-ျဖစ္ေစခ်င္လုိ့ပဲမဟုတ္လား။
အရွင္မင္းၾကီး” အရွင္မင္းၾကီးကုိယ္တုိင္ change လုပ္ခဲ့တယ္။ အရွင္မင္းၾကီး သားသမီးေတြေကာ အျခားတုိင္းႏုိင္ငံက လူေတြကုိပါ change-ျဖစ္ဖုိ့အတြက္ ၾကဳိးပမ္းခဲ့တယ္ေလ။

ေအာ္ စကားမစပ္ အရွင္မင္းၾကီးကုိ ေျပာခ်င္တာက အရွင္အာနႏၵာကုိ ဘုရားရွင္က ေသးငယ္တဲ့၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကုိ ေျပာင္းလဲလိုက ေျပာင္းလဲႏုိင္တယ္၊ ပယ္ဖ်က္လုိက ပယ္ဖ်က္ႏုိင္တယ္လုိ့ မိန့္မွာခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အဲဒါလည္း အေျပာင္းအလဲ change-လုပ္ဖုိ့ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲ မဟုတ္လား။
ဒါဆုိယင္ ဘာသာေရးအတြင္းမွာရွိတဲ့ အက်ြန္ဳပ္က ဘာသာသာသနာအတြက္ change-လုပ္ဖုိ့ လုိမလား။ အရွင္မင္းၾကီး” အရွင္မင္းၾကီးက တတိယသဂၤါယနာတင္ခဲ့တာဟာ ဗုဒၶသာသနာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးလုိ့ဆုိတာ ေျပာစရာမလုိပါ။ အရွင္မင္းၾကီး ကုိးကြယ္တာက ေရွးေရွးေသာမေထရ္္တုိ့ရဲ့လမ္းစဥ္အတုိင္း က်င့္သုံးေနတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကုိပါ။ အဲဒါကုိပဲ ေထရ၀ါဒကုိ ကိုးကြယ္တယ္လုိ့ ဆုိတာမဟုတ္လား။ ေထရ၀ါဒဆုိတာ ေရွးေရွးေသာမေထရ္တုိ့ရဲ့ လမ္စဥ္အတုိင္း က်င့္သုံးရတာဆုိေတာ့ change-ကုိ လက္ခံလုိ့ ရပါမလား အရွင္မင္းၾကီး။ change-ေတြလုပ္လုိ့ မဟာယာန စတဲ့ဂုိဏ္းကြဲေတြ ေပၚခဲ့တယ္ဆိုယင္ အက်ြႏုပ္တုိ့ change- မလုပ္ရေတာ့ဘူးလား ။ ယေန့ကမၻာၾကီးက ေတာင္းဆုိေနပါတယ္ဆုိတဲ့ change-ဆုိတာေတြကုိ ဘာသာသာသနာရႈ့ေထာင့္ကေန change - လုပ္ဖုိ့ တကယ္ေကာလုိအပ္သလား အရွင္မင္းၾကီး။

ပထမသဂၤါယနာတင္တုန္းကေတာ့ မေထရ္ၾကီးေတြက ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကုိ အသစ္လည္း ထပ္မထည့္နဲ့ အေဟာင္းကုိလည္း မပယ္ဖ်က္နဲ့ ရွိျပီးသားအတုိင္းတည္ေစဆုိတာေလ။ အရွင္မင္းၾကီး”မေထရ္ၾကီးေတြကေကာ ဘာ့ေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲကုိ မလုိလားခဲ့သလဲ။ ေျပာင္းလဲခ်င္းဟာ နိယာမဆုိယင္ ဒီကေန့ ေတာင္းဆုိေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲ change-ကုိ လက္ခံရမွာေပါ့ အရွင္မင္းၾကီး။

ဘုရားရွင္ရဲ့သာသနာေတာ္အတြင္းမွာ အာဏာသုံးရပ္နဲ့ဖြဲ့စည္းထားတယ္လုိ့ အခ်ဳိ့ပညာရွင္ေတြက ေျပာၾကျပန္ပါတယ္ အရွင္မင္းၾကီး။ အဲဒီအာဏာသုံးရပ္ကေတာ့ ဥပေဒျပဳအာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာ၊ စီမံခန့္ခြဲေရးအာဏာတုိ့ပါပဲ။ အဲဒီအာဏာ သုံးရပ္ထဲမွာ ဥပေဒျပဳအာဏာကုိ ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္သာလ်င္ အသုံးျပဳေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ရွိတယ္လုိ့ ဆုိၾကပါတယ္ အရွင္မင္းၾကီး။ အျခားအာဏာေတြကုိေတာ့ တပည့္တပန္းမ်ားအား လႊဲအပ္ထားပါတယ္။ ဒါသည္ပင္ အခ်ဳိ့အာဏာေတြကုိ အျပည့္အ၀ေပးထားတာ မဟုတ္ဘူးလုိ့ ဆုိၾကျပန္ပါတယ္ အရွင္မင္းၾကီး။ အရွင္မင္းၾကီး - ဥပေဒျပဳအာဏာကုိ ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္သာလ်င္ အသုံးျပဳပုိင္ခြင့္ရွိတယ္ဆုိလ်င္ ဘုရားရွင္ရဲ့ဥပေဒေတြကုိ ပယ္ဖ်က္ေပးဖုိ့အတြက္ ဘုရားရွင္မရွိေတာ့တဲ့ ယေန့မွာ အက်ြ္ႏုပ္တုိ့ မည္သူကုိ ေတာင္းဆုိးရမလဲ။ ဘုရားရွင္သာလ်င္ ဥပေဒျပဳအာဏာကုိ အသုံးျပဳပုိင္ခြင့္ရွိတယ္ဆုိလ်င္ အျခားသူေတြဟာ change လုပ္ဖုိ့ အခြင့္အေရး မရွိေတာ့ဘူးလား အရွင္မင္းၾကီး။

အရွင္မင္းၾကီး” ၀ိနေယာနာမ သာသနႆ အာယု ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြ ေအာက္မွာ အက်ြႏုပ္တုိ့ဟာ မလႈပ္ႏုိင္မယွက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနရတယ္။ ေလလံလွတဲ့ ဒီ၀ိနည္းဥပေဒေတြကုိ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ အေျပာင္းအလဲ change-လုပ္ပစ္ခ်င္တယ္ အရွင္မင္းၾကီး။ ဒါေပမယ့္လဲ ယေန့ေျပာေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲ change-ထဲမွာ ဒီ၀ိနည္းဥပေဒေတြ ေျပာင္းလဲျခင္း မပါႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိလည္း တစ္ဖက္မွာ ယုံၾကည္ေနပါတယ္ အရွင္မင္းၾကီး။

တကယ္လုိ့ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အေနအထားအရ change- ဟာ အတုိင္းအတာ တစ္ခုထိ လုိအပ္ေနမယ္ဆုိယင္ေတာင္ အဲဒီchange-ကေတာ့ ၀ိနည္းဥပေဒေတြကုိ အေျပာင္းအလဲ change-ဖုိ့ ဟုတ္ဟန္မတူပါဘူး အရွင္မင္းၾကီး။ အက်ြ္ႏုပ္ အဲဒီမေထရ္ရဟႏၱာၾကီးေတြရဲ့ စကားကုိ အၾကြင္းမဲ့ ယုံပါတယ္။ သူတို့ဟာ ေလာကၾကီးမွာ ဘုရားျပီးယင္ ညဏ္အေျမာ္အျမင္ အရွိဆုံးပုဂၢဳိလ္ေတြ မဟုတ္လား အရွင္မင္းၾကီး။

ေလာကီအေျပာင္းအလဲ change-ေတြကေတာ့ သူလည္ပတ္ေန့တဲ့ယႏၱယားအတုိင္း ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနဦးမွာပဲ မဟုတ္လား အရွင္မင္းၾကီး။ “ ------အေသာကမင္းၾကီးအား အက်ြ္ႏုပ္သည္ စိတ္ထဲမွာ စကားမ်ားစြာကုိ ေျပာဆုိေနေသာ္လည္း မည္သုိ့ေသာ အေျပာင္းအလဲ change -ျဖစ္မည္ဆုိသည္ကိုေတာ့ ေမးခြန္းႏွင့္အေျဖၾကားမွာ ေထြးလုံးရစ္ပတ္ယင္း အေတြးမ်ားခ်ာခ်ာလည္လ်က္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္သစ္ကမၻာၾကီးႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ဖုိ့ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ဖုိ့------------။

Saturday, February 13, 2010

သမုိင္းရုပ္ၾကြင္းမ်ားႏွင့္စကားေျပာမိေသာအခါ


ပညာသင္ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ့ အစည္းအေ၀းကုိ က်င္းပျပီးစီးသည့္အခါ ပုေနး၊ ဘုံေဘ၊ နာဂဇုန၊ ဂ်မူး စသည္ အေ၀းေရာက္စာသင္သားမ်ားႏွင့္အတူ စာေရးသူသည္ ဂယာသုိ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ ဘုူရားရွင္ႏွင့္စပ္ဆက္ပတ္သတ္ေသာေနရာမ်ားကုိ လွည့္လည္ရန္ အစီအစဥ္ဆြဲထားပါသည္။

သို့ျဖစ္ရာ ၂၇-၁၂-၂၀၀၉-ေန့ နံနက္ အာရုံဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးအခ်ိန္မွ စတင္ကာ ကားႏွစ္စီး သံဃာဆယ့္ငါးပါးျဖင့္ ဂယာေျမေပၚ မွ ထြက္ခြါလာၾကပါသည္။ လမ္းညြန္ဂုိက္မွာ နာလႏၵာတကၠသုိလ္မွ ဆရာေတာ္ေလးတစ္ပါး ျဖစ္ျပီး လက္တြဲေဖာ္ လမ္းညြန္ဂုိက္မွာမူ မဂဓတကၠသုိလ္မွ ဆရာေတာ္ေလးတစ္ပါး ျဖစ္ေလသည္။ ရာဇၿဂဳိလ္ျမဳိ့၊ ျမန္မာေက်ာင္းသုိ့ မ၀င္ေရာက္မီ ေရွးအခါက လွည္သြားရာလမ္း၊ ဂိဇၥ်ဂုတ္ေတာင္၊ ဇီ၀ကသရက္ဥယ်ာဥ္၊ ဗိမၺိသာရမင္း အက်ဥ္းခ် ရာေနရာ၊ အဇာတသတ္နန္းေတာ္ရာ၊ ဘဏၰာတုိက္၊ ဓာတ္ေတာ္ဌာပနာတုိက္၊ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၊ ဂ်ပန္ဘုရား၊ ဇာတ္နိမ့္ဇာတ္ျမင့္မ်ားေရခ်ဳိးေသာ ေနရာ၊ အရွင္အာနႏၵာ သီတင္းသုံးရာလုိဏ္ဂူ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာေနရာ စသည္တုိ့ကုိ သြားေရာက္ၾကပါသည္။

ေရွးဦးပထမတြင္ ရာဇၿဂဳိလ္သုိ့ ကားၾကဳံလုိက္ပါစီး နင္းလာေသာ ရာဇၿဂဳိလ္ျမန္မာေက်ာင္းမွ ဆရာေတာ္က ေရာက္ရာဌာန၌ ၄င္းတုိ့ႏွင့္စပ္ဆက္ေသာအေၾကာငး္ အရာတုိ့ကုိ အေသးစိတ္ရွင္းလင္းေျပာျပပါသည္။ ဘုရားရွင္ သီတင္သုံးေသာေနရာသုိ့ ေရာက္ေသာအခါ ျမန္မာ ႏွင့္အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံတစ္ခုမွ ဘုရားဖူးလွည့္လည္သူမ်ားသည္ သူတုိ့ခ်စ္ေသာ ဘုရင္၏ဓာတ္ပုံကုိ ဘုရားရွင္သီ တင္းသုံးေသာ ေနရာမွာတင္ထားလ်ွက္ ပူေဇာ္ရာအျဖာျဖာတုိ့ျဖင့္ ပူေဇာ္ပသျပီး ရြတ္ဆုိ ဆုေတာင္းေနၾကသည္ ကုိ ထူးထူးျခားျခား ျမင္ေတြ့ခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ စာေရးသူအထင္မွာ သူတုိ့ကုိၾကင္နာယုယ၍ သူတုိ့ကလည္း ျမတ္ ႏုိးခ်စ္ခင္ေသာ ဘုရင္ကုိ က်န္းမာခ်မ္းသာစြာျဖင့္ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေနျခင္းပင္ ျဖစ္ႏုိ္င္သည္ဟု ထင္ပါသည္။

ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ ၾကားခဲ့ဘူးေသာ ေဆးဆရာ ဇီ၀က ၊ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၊ အဇာ တသတ္မင္း တုိ့၏ေနရာသုိံ့ ေရာက္ေသာအခါ ဆရာဇီ၀ကအား-- အသင္၏သနားၾကင္နာတတ္ေသာစိတ္ထား ကုိ အက်ဳြ္ႏု္ပ္ အျမတ္တႏုိး တန္ဖုိးထားပါေၾကာင္း၊ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးအား-- အသင့္၏ သည္းခံႏုိင္မႈစြမ္းအားကုိ အက်ြႏုပ္ ဦးထိပ္မွာ အျမဲတင္ထားပါေၾကာင္းႏွင့္ အဇာတသတ္မင္းအားလည္း --အသင္၏ ဘုရားရွင္အေပၚ ၾကည္ညဳိျမတ္ႏုိးေသာ စိတ္ထားကုိ အက်ြ္ႏုပ္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးပါေၾကာင္း စိတ္ထဲမွာ တုိင္တည္ ေျပာဆုိမိပါ သည္။

ဂိဇၥ်ဂုတ္ေတာင္ေပၚသုိ့ ေရာက္ေသာအခါတြင္ ဘ၀ဆက္တုိင္းမွာ-- ကုိယ္တုိင္းကလည္း သူတစ္ပါးကုိ ရန္ျငဳိးထားသူ မျဖစ္ရပါ လုိ၏။ သူတစ္ပါးကလည္း ကုိယ့္အေပၚမွာ အျငဳိးအေတးရန္ျငဳိးေတြ မထားၾကပါေစနဲ့-ဟု စိတ္သႏၱာန္မွာ ေတာင္းဆုိေနမိပါသည္။

ဇာတ္နိမ့္ဇာတ္ျမင့္ဟူ၍ ခြဲျခားကာ ေရခ်ဳိးေသာေနရာသို့ ေရာက္ ေသာအခါတြင္မူ ျဖစ္လာေသာ ဘ၀၀ယ္ အဆင့္အတန္းခြဲျခားေသာ ပတ္၀န္းက်င္၊ လူကုိလူလုိ မျမင္ႏုိင္ေသာ ေနရာေဒသ၊ လူသား၏အခြင့္ အေရးကုိ တန္ဖုိးမထားတတ္ေသာ အသုိင္းအ၀ုိင္းတုိ့၌ ဘယ္ေသာအခါမွ် မေမြး ဖြါးရပါလုိ၏-ဟု ထပ္ခါထပ္ခါ ဆႏၵျဖစ္ေပၚေနမိပါသည္။ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ေနရာသုိ့ ေရာက္ေသာအခါမွာ ဘယ္ဘ၀မ်ဳိးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ မာန္မာနေတြ ၀င္လာခဲ့ယင္ အဲဒီမာန္မာနေတြကုိ ခ်ဳိးႏွိမ္ ေပးႏိုင္မည့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ ဆုံဆည္ေတြ့ဆုံခြင့္ ရရပါလုိ၏-ဟု ေတာင္းဆုမ်ား ေျခြခဲ့မိပါသည္။

ပထမ သဂၤါယနာတင္ရာေနရာ သုိ့ ဂုိက္ဆရာေတာ္မွ လက္ညဳိးညြႊန္ျပေသာအခါမွာလည္း အရွင္အာနႏၵာအား သမုိင္းဆရာတုိ့က မွတ္တမ္းတင္ ထားသကဲ့သုိ့ - ဘုရားရွင္အား ေမးသင့္ေမးထုိက္သည္တုိ့ကုိ မေမးမိလုိက္သည့္အတြက္ တာ၀န္မေက်ပြန္သူ - ဟု ေျပာဆုိမႈကုိ အရွင္ကုိယ္တုိင္ကေကာ မည္ကဲ့သုိ့ သေဘာထားပါသလဲ-ဟု ေမးၾကည့္လုိက္ခ်င္မိပါသည္။
ထုိ့ေနာက္ ရာဇၿဂဳိလ္ ျမန္မာေက်ာင္းသုိ့ ေရာက္ရွိျပီး ေန့ဆြမ္းဘုန္းေပးအျပီးတြင္ နန္ေတာ္ေဟာင္းေနရာကုိ ေက်ာင္းေဆာင္၏အေပၚဆုံးထက္မွ ၾကည့္ရႈေလ့လာခြင့္ ရရွိခဲ့ပါသည္။

ရာဇၿဂိဳဟ္မွ ဆက္လက္ထြက္ခြါ လာၾကေသာ စာေရးသူတုိ့သည္ ျမန္မာေက်ာင္းသားအမ်ားစု တက္ေရာက္သင္ၾကားေနေသာ န၀နာလႏၵာတကၠသုိလ္သို့ ေန့လည္ပုိင္းတြင္ ေရာက္ရွိၾကပါသည္။ ဂုိက္ဆရာေတာ္ေလးမွာ န၀နာလႏၵာတကၠသုိလ္မွ ေက်ာင္းသားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္တြင္ အျခားေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္တကြ အေဖ်ာ္ရည္စသည္တုိ့ျဖင့္ ဧည့္ခံျပဳစုၾကပါသည္။ ထုိတကၠသုိလ္သည္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အလြန္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ နာလႏၵာတကၠသုိလ္ၾကီးအစား အသစ္တည္ေထာင္ေသာ တကၠသုိလ္ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ေက်ာင္းသားစုစုေပါင္း ၉၀-ေက်ာ္ခန့္ ရွိသည္ဟု သိရွိရပါျပီး အသစ္တည္ေထာင္ထားသည္ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အေဆာက္အဦးမ်ားအား ဖြဲ့စည္းထားပုံမွာလည္း အလြန္သန့္ရွင္းသပ္ယပ္လွပပါသည္။

ထုိမွတဆင့္ နာလႏၵာတကၠသုိလ္ေဟာင္းသုိ့ ဆက္လက္ထြက္ခြါလာၾကရာ အေဆာက္အဦးေဟာင္းမ်ားအား ျမင္ေတြ့လ်င္ျမင္ေတြ့ခ်င္း နာလႏၵာတကၠသုိလ္သည္ တခ်ိန္က အလြန္ၾကီးက်ယ္ ထင္ရွားခဲ့သည္ဆုိသည္မွာ သံသယျဖစ္စရာ မလုိေတာ့ပါ။ ဤမွ်ၾကီးက်ယ္ခဲ့ေသာ တကၠသုိလ္ၾကီးသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အၾကြင္းအက်န္အရာမွ်သာ က်န္ရွိေတာ့ခဲ့ပါသနည္။ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ေသာဘုရင္မ်ားက ဖ်က္ဆီးလုိက္သည့္အတြက္ ပ်က္စီးရသည္ဟု သမုိင္းမ်ားက ဆုိထားပါသည္။ တည္ေဆာက္သူမ်ားက တည္ေဆာက္၍ ဖ်က္ဆီးသူမ်ားကလည္း ဖ်က္ဆီးၾကသည္မွာ ေလာကသံသရာဟု ဆုိရမည္လား သုိ့မဟုတ္ ပ်က္စီးခ်ိန္တန္က ပ်က္စီးၾကရတာပဲဟု လြယ္လြယ္ပဲ ေတြးလုိက္ရမည္လား စာေရးသူ ေကာင္းစြာ မေျပာတတ္ပါ။ သို့္ေသာ္ အုတ္ပုံအက်ဳိးအပဲ့မွ်သာ ရွိေသာ ဤအေဆာက္အဦးေဟာင္းၾကီးမ်ားကေတာ့ အိႏၵိယေျမမွာ အမွန္တကယ္ဗုဒၶဘာသာသည္ တုိးတက္ထြန္းကားခဲ့ေၾကာင္းကုိ အခုိင္အမာဆုိေနပါသည္။ အျခားတဖက္မွာမူလည္း ဘာသာတရားတစ္ခုက ဘာသာတရားတစ္ခုကို လႊမ္းမုိးလုိ၍ ဖ်က္ဆီးသည္ျဖစ္ေစ (သုိ့မဟုတ္) အမုန္းတရားမ်ားေၾကာင့္ ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ျဖစ္ေစ (သုိ့မဟုတ္) မိမိရဲ့အာဏာ ၾကီးက်ယ္လုိမႈေၾကာင့္ ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ျဖစ္ေစ သမုိင္းရုပ္ၾကြင္းမ်ားကေတာ့ လူသားတုိ့၏သဘာ၀ကုိ ေဖာ္က်ဴးေနသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

တကၠသုိလ္ၾကီး၌ ေနရာစုံစုံလင္လင္ၾကည့္ရႈၾကျပီးေနာက္ စာေရးသူတုိ့သည္ ဆက္လက္ထြက္ခြါလာၾကရာ
ပတၱနားျမဳိ့ ၊ ျမန္မာေက်ာင္းသုိ့ ညပုိင္း ၆-နာရီခန့္တြင္ ေရာက္ရွိၾကပါသည္။ ထုိ့ညတြင္ ေရွးသေရာအခါက ေ၀ႆကာရပုဏၰားၾကီး ဦးစီးတည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ ပါဋလိပုတ္ေျမမွာ တစ္ညတာ အိပ္စက္အနားယူရန္ အိပ္ရာကုတင္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းရင္း-ေ၀ႆကာရပုဏၰားၾကီးအား ဤမွာဘက္မွာ တည္ေဆာက္သူ ထုိမွာဘက္မွာမူ ဖ်က္ဆီးသူအျဖစ္ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ထုိဘ၀ကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲဲ့ပါသလဲ -ဟု ေမးခြန္း မ်ားထုတ္ရင္း-ဆက္လက္က်န္ရွိေနေသးေသာ ေရွးခရီးမ်ားအတြက္--------။

Thursday, February 4, 2010

ကြန္ပ်ဴတာေရွ ့တြင္ ေျပာမိေသာစကားမ်ား


သတိရမိေသာ ကာတြန္းေလးတစ္ခုကေန စျပီး ဒီေဆာင္းပါးေလးကုိ ေျပာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ စာေရးသူ ေတြခဲ့ဘူးတဲ့ အဲဒီကာတြန္းရုပ္ကေလးမွာ ကုိရင္ေလးတစ္ပါးက ခါးမွာ တံေတာင္ျဖင့္ ညွပ္ထားတဲ့ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ (dictionary) စာအုပ္ၾကီးနဲ့ ဆရာျဖစ္သူထံ စာတက္သြားေနတဲ့ပုံပါ။ ဆုိလုိတာကေတာ့ ကုိရင္ေလးေတြဟာ ေခတ္နဲ့အညီ အဂၤလိပ္စာကုိ သင္ၾကားေနျပီဆုိတာကုိ ကာတြန္းဆရာက ျပလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု သီရိလကၤာေနစဥ္ကပါ။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္ေတြေလာကမွာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမွန္ယင္ လပ္ပေတာ့(laptop)ကြန္ပ်ဴတာ ရွိမွသာ ပီသမယ္ေပါ့။ ေခတ္စားတယ္လုိ့ပဲ ေျပာရမလား ဒါမွမဟုတ္ လုိအပ္လုိ့႔ပဲဟု ဆုိရမလား ကြန္ပ်ဴတာ လပ္ပေတာ့ေလးမ်ားမွာ စာသင္သားတုိင္းနီးပါး ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စာေရးသူ ေငးေမားေနယုံမွ်သာပါ။

ေနာက္ေျပာခ်င္တာက ေရွးေခတ္ဆရာေတာ္ေတြ က်မ္းျပဳၾကတဲ့အခါ စားပြဲေပၚမွာ က်မ္းစာအုပ္ေတြ မ်ားစြာနဲ့ လက္မွာလည္း ေဖါင္တိန္ေလး ကုိင္လို့ပါ။ ယေန့ေခတ္ရဟန္းေတာ္ေတြ က်မ္းျပဳၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေရွ့မွာပါ။ေဘးမွာေတာ့ စာအုပ္ေတြအစား အက္စထရာဟက္ဒစ္(external hard disk)ေတြ၊ စီဒီျပား(cd)ေတြ၊ ပင္ဒရုိက္(pendrive)ေတြ၊ ပရင္တာ(printer)ေတြနဲ့ေပါ့။ တစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းရဟန္းတစ္ပါးေျပာဘူးတာက ေရွးေခတ္ကရဟန္းေတာ္ေတြကေတာ့ ခရီးသြားတဲ့အခါ ပရိကၡရာအျဖစ္ သကၤန္း၊သပိတ္၊ ဒါး စတာေတြကုိ ယူသြားၾကပါတယ္။ ယခုေခတ္ရဟန္းေတာ္ေတြကေတာ့ လက္ပေတာ့၊ ကင္မရာေတြနဲ့ ခရီးသြားၾကတယ္လုိ့ သူကေျပာပါတယ္။ ေခတ္သစ္ကမၻာၾကီးႏွင့္အတူ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာလည္ ရင္ေဘာင္တန္းလုိက္ေနတယ္လုိ့ သူကဆုိလုိတာပါ။

အထက္က ေခတ္သစ္သံဃာေတာ္ေတြေလာကကုိ ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း စာေရးသူလည္း ေခတ္သစ္ကမၻာထဲ တုိး၀င္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရာ ေခတ္ကုိအမီလုိက္ေနရတယ္လုိ့ပဲဆုိခ်င္ဆုိ ဒါမွမဟုတ္ လုိအပ္ခ်က္အရပဲဟု ေျပာခ်င္ေျပာ အနည္းဆုံး တစ္ေန့တစ္ခါေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေရွ့ေရာက္ေနတာပါ။

ကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္ဆုိတာ သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစားရြက္တစ္ရြက္ ျဖန့္ထားတာေလာက္ ၾကီးလွတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီမၾကီးလွတဲ့မ်က္ႏွာျပင္ေလးေပၚမွာ တကမၻာလုံးျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကုိ ၾကည့္လုိ့ရေနတာကေတာ့ အင္တာနက္သုံးဖူးသူတုိင္း သိမွာပါ။ ၀က္ဘ္ဆုိက္ကေလးေတြ ဖြင့္လုိက္ ဘေလာ့ေလးေတြဖြင့္လုိက္နဲ့ တစ္ေန့တစ္ေန့ အခ်ိန္ေလးေတြကုိ ကြန္ပ်ဴတာေရွးမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုန္တယ္ ဆုိရမလားပဲ။ ရံခါမ်ားျဖင့္ ကုိယ္ေရးရမယ့္က်မ္းေတာင္ မေရးျဖစ္ေတာ့တာပါ။ ခု ဘေလာ့ေလးတစ္ခုလုပ္ထား ျပန္ေတာ့ ပုိဆုိးျပန္တယ္။ ဘေလာ့အေၾကာင္းနားမလည္တာက တမ်ဳိးခက္သလုိ ဟုိေရး ဒီေရးနဲ့ စာေရးတဲ့ ၀ါသနာေလးကလည္း မစြန့္ႏုိင္ျပန္ေတာ့ ဒုကၡတမ်ဳိးေပါ့။

ဒီလုိနဲ့ ဘုရားရွင္မိန့္ခဲတာေတြ၊ ေရွးေရွးမေထရ္ေတြ ေရးသားခဲ့တာေတြကုိ ဖတ္မိျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ဘယ္လုိနားလည္ရမလဲလုိ့ စဥ္းစားမိျပန္တယ္။ ဘုရားရွင္မိန့္ခဲ့တာက ဒီလုိပါ။

အခါတစ္ပါးမွာ ယသသူေဌးသားနဲ့တကြ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ျပည့္တန္ဆာတစ္ေယာက္ကုိ ငွါးျပီး ေတာထဲမွာ ေပ်ာ္ပါးၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္ပါးျပီးလုိ့ မင္းသားေတြအိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ ျပည့္တန္ဆာမက လက္၀တ္တန္ဆာနဲ့အတူအ၀တ္တန္ဆာေတြကုိ ခုိးယူျပီး ထြက္ေျပးသြားပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ရာကေန ႏုိးလာတဲ့သူေဌးသားနဲ့အေဖာ္အေပါင္းေတြဟာ ျပည့္တန္္ဆာမကို လုိက္ရွာၾကပါတယ္။ ဒီအခုိက္မွာ ဘုရားရွင္က ၾကြေရာက္လာျပီး သူေဌးသားနဲ့အေပါင္းအပါေတြကုိ “ အသင္တုိ့ ဘာရွာေနၾကသလဲ ”ဟု ေမးတဲ့အခါ ၀တ္ဆာတန္ဆာေတြခုိးးသြားတဲ့ ျပည့္တန္ဆာမကုိ လုိက္ရွာေနတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က “ အျပင္မွာ မရွာပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိမွာသာ ရွာၾက”-လုိ့ မိန့္ထားတာေလးပါ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဒီလုိပါ။ ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ အလြန္လ်င္ျမန္စြာ ေကာင္းကင္ကုိ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရထားပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ျမန္သလဲဆုိယင္ မ်က္စိတမွိတ္ လက္ဖ်စ္တတြတ္အတြင္းမွာ အလြန္အားေကာင္းတဲ့ေလးကပစ္လုိက္တဲ့ျမွားလုိပဲတဲ့ ထန္ပင္တစ္ရပ္ေလာက္ကုိ ခဏေလးဟု စာေပမ်ားမွာဆုိပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းက “ ေကာင္းကင္ၾကီး အဆုံးရွိမလား” ဆုိျပီး ေကာင္းကင္ကုိ ပ်ံတက္သြားတာပါ။ အဲသေလာက္လ်င္ျမန္တဲ့ ရဟန္းဟာ ႏွစ္ေတြေတာ္ေတာ္ၾကာလုိ့ ျပန္လာတဲ့အခါ ဘုရားရွင္ကုိ ေကာင္းကင္ၾကီးဟာ အဆုံးမရွိေၾကာင္း ေလ်ွာက္ထားပါတယ္။ ဒီအခါ ဘုရားရွင္က အဲဒီရဟန္းကုိ ကဲ့ရဲ့ျပစ္တင္ေတာ္မူပါတယ္။ ႏွစ္မ်ားစြာ မလုိအပ္ဘဲ အခ်ိန္ေတြကုိ ျဖဳန္းပစ္လုိ့ပါ။ ေနာက္ျပီးမိန့္ေတာ္မူတာက “ အဆုံးဆုိသည္မွာ တလံမ်ွေလာက္ေသာ ဒီခႏၶာကုိယ္အတြင္းမွာပဲ ရွိတယ္” လုိ့ဆုိတာပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခုက သကၠပဥွသုတ္ အ႒ကထာမွာေရးသားထားတဲ့ အ႒ကထာဆရာရဲ့စကားပါ။ အဲဒီမွာကေတာ့ ဒီလုိ ေျပာထားပါတယ္။
ေရွးအခါက အရွင္ျမတ္သုံးပါးဟာ “ ကာမ၀ိတက္အစရွိတဲ့ အကုသုိလ္အၾကံအစည္ေတြကုိ မၾကံစည္ၾကစတမ္း” လုိ့ ကတိက၀တ္ထားျပီး ေတာေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ၀ါဆုိၾကပါတယ္။ သီတင္းကြ်တ္တဲ့အခါ အၾကီးအရွင္ ျမတ္က အငယ္ဆုံးအရွင္ျမတ္ကုိ ေမးပါတယ္။ “ ငါ့ရွင္- ဒီ၀ါတြင္း သုံးလကာလအတြင္းမွာ အဘယ္မွ်ေသာ အရပ္၌ စိတ္အား ေျပးသြားျဖစ္ပြါးခြင့္ကုိ ေပးအပ္ပါသလဲ” လုိ့ေမးတဲ့အခါ “ အရွင္ဘုရား - တပည့္ေတာ္ဟာ ဒီ၀ါတြင္းသုံးလကာလအတြင္းမွာ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အပုိင္းအျခားရဲ့ အျပင္အပကုိ စိတ္အားေျပးလႊားျဖစ္ပြါးခြင့္ကုိ မေပးခဲ့ပါ” လုိ့ ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။
တစ္ခါ အၾကီးအရွင္ျမတ္က အထက္ကအငယ္ရဟန္းကုိ ေမးခဲ့တဲ့အတုိင္း အလတ္အရွင္ျမတ္ကုိ ေမးတဲ့အခါ-
“ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ဟာ ၀ါတြင္းသုံးလကာလအတြင္းမွာ မိမိေနတဲ့ ေက်ာင္းခန္းအတြင္းမွ အျပင္အပသုိ့ စိတ္အားေျပးလႊားထြက္သြားခြင့္ကုိ မေပးခဲ့ပါ” လုိ့ အလတ္အရွင္ျမတ္က ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ၾကားပါတယ္။

အဲဒီလုိ မေထရ္အရွင္ျမတ္ၾကီးက ေမးလုိ့ ေျဖၾကားျပီးတဲ့အခါ အရွင္ျမတ္အငယ္ႏွစ္ပါးက အရွင္ျမတ္ၾကီးအား တဖန္ ျပန္၍ေမးေလွွ်ာက္ပါတယ္။ “ အရွင္ဘုရား - အရွင္ဘုရားတုိ့သည္ ဒီ၀ါတြင္သုံးလကာလ အတြင္းမွာ အဘယ္မွ်ေသာ အရပ္၌ မိမိစိတ္အား ေျပးလႊားျဖစ္ပြါးခြင့္ကုိ ေပးအပ္ခဲ့ပါသလဲ” လုိ့ေမးတဲ့အခါ “ ငါ့ရွင္တုိ့ ငါဟာ ဒီ၀ါတြင္းသုံးလကာလအတြင္းမွာ မိမိ၏ခႏၶာကုိယ္အတြင္းမွ အျပင္အပသုိ့ စိတ္အားေျပးလႊားထြက္သြားခြင့္ကုိ မေပးခဲ့ပါ” လုိ့ ျပန္လည္ေျဖၾကားပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အငယ္နဲ့အလတ္ အရွင္ျမတ္ႏွစ္ပါးဟာ “ အရွင္ဘုရား - အရွင္ဘုရားတုိ့သည္ ျပဳႏုိင္ခဲေသာ အမႈကုိ ျပဳေတာ္မူအပ္ပါေပ၏။ ” ဟု ေလွ်ာက္ၾကားပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ပထမအပုိဒ္က မိမိကုိယ္မွာရွိတဲ့ ခႏၶာငါးပါးရဲ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အရာေတြကုိ ျပန္လည္၍ ၀ိပႆနာ ရႈ ့မွတ္ ခုိင္းျခင္းပါ။ ဒုတိယအပုိဒ္ဆုိလုိတာက ခႏၶာငါးပါးရဲ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကုိ ၀ိပႆနာရႈၾကည့္မွသာ ဘ၀ရဲ့အဆုံးျဖစ္ရာ နိဗၺာန္ကုိ ရမယ္ဆုိတဲ့သေဘာပါ။ အျပင္မွာအဆုံးမရွိဘဲ ဒီခႏၶာငါးပါးအတြင္းမွာသာ အဆုံးရွိတာကုိ ေျပာလုိယင္းပါ။ အဲဒီနည္းတူ တတိယအပုိဒ္မွာ ေျပာလုိတာက ေရွးေရွးေသာသူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးမြမ္းတာက ကုိယ့္ကုိယ္တြင္းမွာ ခႏၶာငါးပါးရဲ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကုိ ရႈ့ၾကည့္ေနတဲ့သူကုိ ခ်ီးမြမ္းၾကတာပါ။ အျပင္သုိ့စိတ္ကုိ ေျပးလႊားခြင့္မေပးပဲ မိမိစိတ္ကုိ တစ္ေနရာတည္းမွာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားႏုိင္သူကုိ ပုိ၍ ခ်ီးမြမ္းၾကတာပါ။

စာေရးသူကေတာ့ ဒီေလးေထာင့္ရွိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာဖန္သာျပင္ေလးေပၚမွေနျပီး လုိခ်င္တာေတြ၊ ၾကည့္ခ်င္တာေတြကုိ တေန့တေန့ ရွာေဖြေနတာ ၾကည့္ရႈ ့ေနတာပါ။ ဒီအင္တာနက္ကမၻာထဲမွာ ရွာေဖြယင္းနဲ့ လုိခ်င္တာေတြ မဆုံးႏုိင္ေတာ့ဘူလားလုိ့ တခါတခါ ေတြးမိပါတယ္။ မ်က္စိက ဒီမ်က္ႏွာျပင္ေလးမွာ ၾကည့္ရႈ့ေနေပမဲ့ စိတ္ကေတာ့ ေလးေထာင့္ရွိတဲ့ ဒီမ်က္ႏွာျပင္ေလးကုိအေၾကာင္းျပဳျပီး တစ္ခန္းလုံးသာမက တစ္ေက်ာင္းလုံးအျပင္ တကမၻာလုံးကုိ ပတ္ၾကည့္ေနတာပါ။ အထက္ကဘုရားမိန့္ခဲ့တဲ့စကားေတာ္ေတြ၊ အ႒ကထာဆရာ ကေျပာဆုိခဲ့တာေတြကုိ သိရွိလာရျပန္ေတာ့လဲ ဘုရားရွင္မ်ားရွိယင္ စာေရးသူအား ဘယ္လုိၾသ၀ါဒေတြမ်ား မိန့္ၾကားမလဲဆုိတာကုိ ေတြးမိျခင္းပါ။ ဒီလုိေတြ ေတြးမိျပန္ေတာ့လဲ ဒီအျမင္ရဲ့ အျခားတဖက္မွာ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ဒီလုိ ေျဖသိမ့္မိျပန္တယ္။ ေအာ္ ကုိယ္ဟာ ေရွာင္ရွားလုိ့မရတဲ့ ေနာက္ထပ္ဒီလုိေျပာမလားပဲ မေရွာင္ႏုိင္တဲ့ ေခတ္သစ္ကမၻာၾကီးႏွင့္အတူ ေလွ်ာက္လွမ္းမိရက္သာ ျဖစ္ေနတာပါလား ဆုိတာပါပဲ-----------။

Wednesday, February 3, 2010

လြတ္လပ္ေသာ အေတြးအေခၚပုိင္ရွင္


လူတုိ့သည္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ပုိင္ဆုိင္ထားသည့္အရာမ်ားရွိမွသာလ်င္ လြတ္လပ္စြာ ဘ၀၌ ေတြးေခၚႏုိင္ခြင့္၊ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ခြင့္ ရွိေပလိမ့္မည္ဟု နားလည္သေဘာေပါက္ထားၾက၏။ ဤ၌ ပုိင္ဆုိင္ထားသည့္အရာဟူသည္ အဘယ္နည္း။ တစ္ဖန္ ထုိပုိင္ဆုိင္ထားသည့္အရာမ်ားျဖင့္ ဘ၀၌ ေတြးေခၚႏုိင္၊ ေမာင္းႏွင္ႏုိင္သူကုိ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚႏုိင္သူဟု လူတုိ့က ဆုိထားၾက၏။ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚမႈဟူသည္ အဘယ္ကုိ ဆုိလုိသနည္း။ သုိ့့ျဖစ္၍ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚမႈဟူေသာစကားကုိ ေအာက္ပါအေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္ ယွဥ္ကပ္ၾကည့္သည့္အခါ----

လူသားတိုင္း ကေလးဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကရာ ထုိျဖတ္သန္းလာေသာ ဘ၀ခရီးနွင့္အတူ မွတ္သားၾကားနာခဲ့ရေသာစကားတုိ့သည္လည္း သူႏွင့္တပါးတည္းပါလာခဲ့ၾက၏။ ထုိၾကားနာခဲ့ရေသာ စကား မ်ားသည္ သူကုိယ္ပုိင္နီးပါးမွ်ျဖစ္ေနရာ အရာ၀တၳဳတစ္ခုကုိ (သုိ့မဟုတ္) အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေတြ ့ျမင္ တုိင္း ေတြးေခၚတုိင္း ငယ္စဥ္ဘ၀မွ မွတ္သားၾကားနာခဲ့ရေသာ စကားမ်ားျဖင့္ (သုိ့မဟုတ္) မွတ္သား သိျမင္ခဲ့ရေသာ အေတြ ့အၾကဳံမ်ားျဖင့္ အမွားအမွန္ကုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်၍ေန၏။ အေကာင္း (သို့မဟုတ္) အဆုိးတစ္ခုခုကုိ ေရြးခ်ယ္မိရက္သားျဖစ္၍ေနေပ၏။ သုိ့ဆိုလ်င္ ထုိကေလးဘ၀မွ မွတ္သားၾကားနာခဲ့ရေသာ စကားမ်ားျဖင့္ ယတိျပတ္ဆုံးျဖတ္ျခင္းသည္ အမွီအခုိကင္းစြာ ဆုံးျဖတ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္ မဆုိႏုိင္ အက်ြ္ႏုပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

မိဘဘုိးဘြားတုိ ့မွ သက္ဆင္းလာသူ လူသားတုိ့သည္ ထုိမိဘဘုိးဘြားတုိ့ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ေသာ အစဥ္အလာမ်ား၊ သူတုိ့ကုိယ္တုိင္ တီထြင္ဖန္တီးထားေသာ ဥပေဒသမ်ား၏ ရုိက္သြင္းခံရမႈ (သို့မဟုတ္) လႊမ္းမုိး ခံရမႈကို တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ခံယူခဲ့ၾကရ၏။ ဤအစဥ္အလာမ်ား ဥပေဒသမ်ားသည္ လူသား တုိ့၏အတြင္းစိတ္၌ အျမစ္တြယ္လ်က္ရွိရာ လူသားတုိ့၏ေရြးခ်ယ္မႈမ်ား ဆုံးျဖတ္မႈမ်ားသည္ ထုိမိဘဘုိး ဘြားတုိ့၏ အစဥ္အလာဥပေဒသမ်ားက တုိက္ရုိက္ျဖစ္ေစ (သို့မဟုတ္) သြယ္၀ုိက္၍ျဖစ္ေစ ၾသဇာခံအေနျဖင့္ သက္ေရာက္မႈရွိေနျပန္၏။ ေလာကီလူသားမ်ားသာျဖစ္ေသာ မိဘဘိုးဘြားတုိ့မွ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ေသာ (သုိ့မဟုတ္) ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ယင္းအစဥ္အလာဥပေဒသတုိ့ျဖင့္ မွားသည္ (သို့မဟုတ္) မွန္သည္ဟု ယတိျပတ္ဆုံး ျဖတ္ျခင္းသည္ မွီခုိမႈကင္းမဲ့ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ဟုတ္ မဟုတ္ အက်ြ္ႏု္ပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

“ ေရႊလမွာ ယုန္၀ပ္လုိ့ ဆန္ဖြပ္သည့္ အဖုိးအုိ ေဟာ ၾကည့္ပါစုိ ့” ဟု မိဘမ်ားသည္ သားသမီးတုိ့အား ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ၾကေပ၏။ “ ၾကက္ေခါင္းစား မင္းျဖစ္တယ္” ဟူေသာ ပုံျပင္မ်ားျဖင့္ သားသမီးတုိ့အား မွတ္သား ေစမႈကုိ ျပဳခဲ့ၾက၏။ ထုိ့ေၾကာင့္ အလြန္ထင္ရွားေသာ တစ္ေထာင့္တစ္ညပုံျပင္မ်ားသည္ လူသားတုိ့အလယ္၌ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ေနရာယူလ်က္ ရွိ၍ေနေပ၏။ ထုိ့အတူ အျခားေသာ သမုိင္းဆုိင္ရာ ရာဇ၀င္လာရာ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာ ရွိ၍ေနျပန္၏။ ဤသို့ျဖင့္ ပုံျပင္-သမုိင္း-ရာဇ၀င္မ်ာသည္ ၾကီးသူငယ္သူမဟူ လူသားတုိ့ သႏၱာန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ျဖစ္ေစ၊ ဘ၀သင္ခန္းစာျဖစ္ေစ နည္းတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ သက္ေရာက္မႈရွိေန၏။ ေနရာ၀င္ယူ လ်က္ ရွိေနေပ၏။ ဤအရာမ်ားကုိ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ျပဳကာ အယုတ္ အျမတ္ကုိ မွတ္ေက်ာက္တင္၍ တန္ဖုိးျဖတ္ေန၏။ ယင္းသုိ့ ပုံျပင္မ်ား၊ သမုိင္းမ်ား၊ ရာဇ၀င္မ်ားျဖင့္ မွတ္ေက်ာက္တင္ကာ အယုတ္ အျမတ္ကုိ စစ္ေဆးျခင္းသည္ အမွန္ပင္ စစ္မွန္ေသာရလဒ္ကုိ ေပးႏုိင္ မေပးႏုိင္ သို့မဟုတ္ မည္သည့္ၾသဇာသက္ေရာက္မႈမွ မရွိေသာ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္မႈဟု ဆုိႏုိင္ မဆုိႏုိင္ အက်ြ္ႏုပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

ကၾကီး၊ ခေခြး၊ ဂငယ္-ဟု ျဖစ္ေစ၊ ေအ၊ ဘီ၊ စီ(a-b-c) ဟု ျဖစ္ေစ ကေလးဘ၀၌ လူသားတုိ့သည္ မိမိလူမ်ဳိးတုိ့ႏွင့္ ႏွီးႏႊယ္စပ္ဆက္ေနေသာဘာသာစာေပမ်ားျဖင့္ ထိေတြ ့ခဲ့ၾကရ၏။ ထုိမွတဆင့္ မူၾကဳိ၊ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ ေကာလိပ္၊ တကၠသုိလ္-ဟု အဆင့္အသီးသီး၌ သူ ့အဆင့္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ စာေပ က်မ္းဂန္မ်ားကုိ ဖတ္ၾကားသင္ယူခဲ့ရ၏။ ယင္းစာေပက်မ္းဂန္မ်ားသည္ ဘုရားတစ္ဆူဆူက ေဟာၾကားခဲ့သည့္ ေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ က်မ္းစာမ်ားျဖစ္ႏုိင္သကဲ့သုိ့ လူပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးဦးကျဖစ္ေစ (သို့မဟုတ္) လူ ့အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုခုကျဖစ္ေစ ေရးသားထားသည့္ က်မ္းဂန္စာေပမ်ားဟု အသြင္ သႏၱာန္စုံစြာျဖင့္ ရွိေနၾက၏။ ထုိက်မ္းဂန္စာေပမ်ားကုိ သင္ယူမွတ္သားရင္းျဖင့္ လူသားတုိ့သည္ ဘ၀တစ္စိတ္ တစ္ပုိင္းကုိ ေပးဆပ္ထားၾကရ၏။ ဤသုိ ့ျဖင့္ ဘ၀ႏွင့္စာေပ၊ စာေပႏွင့္ဘ၀သည္ မကြဲမကြာ ရွိလာခဲ့ၾက၏။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ စာေပႏွင့္ကင္းက ဘ၀သည္ ႏုံခ်ာႏုိင္ျပီး ဘ၀ျပည့္စုံသူသည္ စာေပႏွင့္မကင္းေသာ ေၾကာင့္ဟု အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ယူႏုိင္ေပ၏။ သုိ့ျဖစ္၍ တီတီတာေျပာဆုိတတ္သည့္ ကေလးဘ၀မွစ၍ မိမိသင္ယူခဲ့ရေသာ စာေပမ်ား၏ၾသဇာသက္ေရာက္မႈမွ မလြတ္ကင္းႏုိင္ဘဲ စာေပက်မ္းဂန္တုိ့၏အဆုံး အျဖတ္ ျဖင့္သာ လူသားတုိ့သည္ ရွင္သန္ၾကီးထြားလာခဲ့ၾကရ၏။ ဤသုိ့လ်င္ သူ၏ကုိယ္ပုိင္ဘ၀သည္ စာေပမ်ားျဖစ္ ၍ေနေပ၏။ သင္ယူထားသည့္ ဤသုိ့ေသာ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားျဖင့္ အမွားအမွန္ဆုံးျဖတ္ျခင္းသည္ အေႏွာင္အဖြဲ့မ်ားမွ လြတ္ကင္းေသာ ယတိျပတ္အဆုိဟု ဆုိႏုိင္ မဆုိႏုိင္ကုိ အက်ြ္ႏု္ပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

လူသည္ ၾကံစည္တတ္ေသာ သတၱ၀ါျဖစ္၏။ အာရုံငါးပါးအေပၚအေျခခံျပီး အၾကံအစည္အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ထုတ္သူျဖစ္၏။ သူ၏ၾကံစည္မႈနယ္ပယ္အ၀န္းသည္ သူေလ့လာမွတ္သား သိရွိခဲ့ရေသာ နယ္ပယ္အတြင္း၌သာ ျဖန္ ့က်က္ႏုိင္၏။ သုိ့ေသာ္ သူသည္ သူ ့သႏၱာန္မွ ကုိယ္တုိင္ေပါက္ဖြားလာေသာ အေတြးမ်ားဟု ထင္၏။ သူ့အၾကံအစည္သည္ သူ၏ကုိယ္ပုိင္ဘ၀ ျဖစ္၏ဟု ခံယူ၏။ ထုိအေတြးမ်ားျဖင့္ ဘ၀၏ပုံရိပ္ကုိေဖာ္၏။ သူျဖန္ ့က်က္ႏုိင္သည့္အၾကံအစည္မ်ားျဖင့္ ဘ၀ကုိတည္ေဆာက္ျခင္းသည္ မည္သည့္အရိပ္မွ်မပါေသာ အျဖဴထည္ သက္သက္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဟုတ္ မဟုတ္ အက်ြ္ႏုပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

“ ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခိ်န္ သုခမိန္ ” ဟု ဆုိထားၾက၏။ လူသည္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ျခင္းျဖင့္ အရာရာကုိ တန္ဖုိးျဖတ္ျမဲျဖစ္၏။ လူသားတုိ့ ႏႈိင္းခ်ိန္စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္ဆုိရာ၌ ပင္ကုိယ္ဗီဇမွျဖစ္ေပၚလာေသာ အသိထက္ ေလ့လာဆည္းပူးျပီးေသာ နယ္ပယ္မ်ားမွ အယူအဆပုိင္းဆုိင္ရာ အေတြးအေခၚတုိ့၏ ေနွာင္ဖြဲ ့ျခင္းမွ ရုန္းမ ထြက္ႏုိင္ပဲ ႏႈိင္းခ်ိန္စဥ္းစားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ေလ့လာမႈနယ္ပယ္က်ယ္ျပန့္သည္နွင့္အမွ် ႏႈိင္းခ်င့္မႈပမာဏသည္ လည္း အားသာခ်က္တုိ့ ရွိေနမည္ျဖစ္ျပီး ေလ့လာမႈနယ္ပယ္ အားနည္းပါက ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈပုိင္း ဆုိင္ရာတုိ့သည္လည္း ေဘာင္က်ဥ္းေနေပလိမ့္မည္။ ႏႈိင္းခ်ိန္စဥ္းစားမႈသည္ ယုတၱိေဗဒက်ရန္ လုိအပ္သည္ဟု ဆုိၾကေပ၏။ သို့ျဖစ္၍ ယုတၱိေဗဒက်က် ႏႈိင္းခ်ိန္စဥ္းစားမႈသည္ အမွန္ႏွင့္နီးစပ္သည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ ယေန့ေခတ္၌ ယုတၱိေဗဒဆုိင္ရာပညာရပ္မ်ားသည္ ေနရာယူလာျခင္း ျဖစ္၏။ ယုတၱိေဗဒက်ေသာနည္းျဖင့္ မွန္မွားေကာင္းဆုိး ေတြးေခၚဆုံးျဖတ္ျခင္းသည္ ယွဥ္ေဖာ္ယွဥ္ဖက္ျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား မပါရွိဘဲ သူခ်ည္းသက္သက္သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္ဖြယ္ ရွိ-မရွိ အက်ြ္ႏု္ပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

လူသားတုိ့၏အသိညဏ္သည္ တုိက္ရုိက္အားျဖင့္ သိႏုိင္ေသာအစြမ္းသတၱိ ရွိေသာ္လည္း ရံခါ သိသင့္ သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွ လမ္းလြဲသြားတတ္၏။ ဥဒါဟရုဏ္၊ ပုံစံ၊ ဥပမာ၊ သာဓက၊ သရုပ္သကန္၊ အကုိးအကား၊ အေထာက္အထားမ်ားျဖင့္ ယွဥ္တြဲေဖာ္ျပမွသာလ်င္ မိမိလုိခ်င္ေသာအေၾကာင္းအရာမွန္သုိ့ ေရာက္ရွိသြားတတ္၏။ အခ်ဳိ့က ဇာတိႆရညဏ္ေခၚ အတိတ္ဘ၀မ်ားကို သိသျဖင့္ ထုိဘ၀၌ ေတြ ့ၾကဳံခဲ့ဘူး ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ကုိးကားျခင္း၊ ေမွာ္အတတ္၊ တန္ခုိးျပဋိဟာကဲ့သို့ေသာ စိတ္စြမ္းရည္ျမင့္ မားေသာသူမ်ားက ယင္းတုိ့ေတြ ့ျမင္ သိရွိခံစားရ ေသာအရာမ်ားျဖင့္ အေထာက္အထားျပဳျခင္း စသျဖင့္ ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀ဆုိင္ရာ မ်ားျပားစြာ ေတြ ့ျမင္ႏုိင္၏။ ထုိ့မွာတစ္ပါး အျခားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားမွာလည္း ထုိနည္းတူ ဥဒါဟရုဏ္ပုံစံမ်ားျဖင့္ ျပဆုိၾက၏။ ထုိသရုပ္သကန္စသည္တုိ့သည္ ေမွးမွိန္ေနေသာ အရာ ၀တၳဳတုိ့ကုိ ရုပ္လုံးေပၚေစသည္မွာ ျငင္းကြယ္မရေသာအခ်က္ ျဖစ္ျပန္၏။ ရုပ္လုံးေပၚေစရန္ အားကုိးခံထားရေသာ ထုိသရုပ္သကန္စသည္တုိ့သည္ အမွန္ပင္ လုံေလာက္ျပည့္စုံမႈ ရွိ မရွိ။ လႊမ္းမုိးခ်ယ္ လွယ္ေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား၏ ေဘာင္အ တြင္းမွ ကင္း မကင္း အက်ြ္ႏု္ပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

“ ေဆြးေႏြးပြဲ စားပြဲ၀ုိင္း ” ၌ ယေန့မ်က္ေမွာက္လူသားတုိ့သည္ အမွားအမွန္ကုိ အေျဖရွာၾကရမည္ဟု ဆုိ၏။ ဤသုိ့ဆုိျခင္းသည္ စားပြဲ၀ုိင္းမွအေျဖသည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏အေျဖထက္ ပုိ၍မွန္ကန္သည္ဟု ယူဆခဲ့ၾက၍ ျဖစ္၏။ ကြဲျပားေသာအျမင္မ်ားကုိ တစ္ေနရာတည္းမွာ စုပုံ၍ ထုိအစုအပုံထဲမွ အေကာင္းဆုံး ဟုဆုိေသာအရာမ်ားကုိ ဆြဲထုတ္ၾကည့္၏။ တစ္ဦးကလည္း သူက်င္လည္ခဲ့ေသာ နယ္ပယ္မွ ဗဟုသုတကုိ ခ်ျပ၏။ အျခားတစ္ဦးကလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ သူ့ဘ၀အေတြ ့အၾကဳံမ်ားမွ သင္ခန္းစာမ်ားကုိ တင္ျပ၏။ သူတုိ့၏ေပါင္းစပ္မႈသည္ တစ္စိပ္ခ်င္းေပါင္းစပ္ထားေသာ ေပါင္းစပ္မႈျဖစ္၏။ ေရကဲ့သို့ ႏွစ္စက္ကုိ ေပါင္းစပ္ျခင္း မ်ဳိးမဟုတ္။ ထုိ့ေၾကာင့္ တသားတည္းျဖစ္၍မေန။ သူ ့သတၱိႏွင့္သူ ကြဲျပားေသာ တူညီကုိက္ညီမႈမ်ားသာျဖစ္၏။ ဤသို့ေသာ အယူအဆတုိ့၏တူညီျခင္းမ်ားသည္ အမွန္ပင္ မွန္ကန္မႈကုိ အေျဖရွာေပးပါ၏ေလာ့။ ရရွိလာေသာ ထုိရလဒ္မ်ားသည္ အေၾကာင္းအရာအ၀န္းအ၀ုိင္းမ်ား၏စည္းအတြင္းမွ လြတ္လြတ္ကင္းကင္း ျဖစ္ မျဖစ္ အက်ြ္ႏု္ပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

၀ိဇၨာပညာရပ္၊ သိပၸံပညာရပ္တုိ့၌ ထူးျခားေသာျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာ လူသားမ်ားသည္ ယေန့ကမၻာတြင္ သာမန္လူသားတုိ့ထက္ သာလြန္ေသာပုဂၢဳိလ္မ်ားအျဖစ္ ေနရာယူထားၾက၏။ ေက်ာ္ၾကားသူတို့၏အျပဳအမဴတုိင္း အေျပာအဆုိတုိင္းသည္ အမ်ားအားျဖင့္ သာမညလူသားတုိ့ကို လႊမ္းမုိးႏုိင္ ၏။ လႊမ္းမုိးထား၏။ သာမန္လူသားတုိ့ကလည္း ထုိေက်ာ္ၾကားထူးျခားသူမ်ား၏ အျပဳအမူ အေျပာအဆုိတုိ့ကုိ လုိက္နာ၍ အတုယူျပဳမူက်င့္ၾကံၾက၏။ သို့ဆုိလ်င္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသူတို့၏ အျပဳအမူအေျပာအဆုိေအာက္မွ အမွားအမွန္ကုိ ဆုံးျဖတ္ေနရေသာလူသားအား ကုိယ္ပုိင္ျပဳမူ ေျပာဆုိမႈဟု တထစ္ခ် ယူဆႏုိင္ မယူဆႏုိင္။ ေက်ာ္ၾကားထင္ရွားအသိအမွတ္ျပဳထုိက္သူ၏ ထီးရိပ္ေအာက္မွ ျပဳမူေျပာဆုိေတြးေခၚေနသူအား လြတ္လပ္ေသာ ေတြးေခၚျပဳမူေျပာဆုိမႈ ဟုတ္ မဟုတ္ အက်ြ္ႏုပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

ျမင္ဆရာ၊ သင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ- စသည္ျဖင့္ ဆရာမ်ဳိးစုံ ကြဲျပားလ်က္ရွိေသာ ဤေလာက၌ ထုိသုိ့ကြဲ ျပားသည့္အလုိက္ပင္ အယူအဆမ်ဳိးစုံ ရရွိလာ၏။ ဆရာႏွင့္မကင္းေကာင္းေသာ ပုထုဇဥ္လူသည္ ထုိဆရာတုိ့၏ အမိန့္ၾသဇာ သင္ၾကားပုိ့ခ်မႈေအာက္မွ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ခြဲမထြက္ႏုိင္ဘဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာကို ဆုံးျဖတ္ ေနၾကရ၏။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွန္သမွ်သည္ ဆရာတုိ့၏အေငြ ့အသက္မ်ားကပ္ပါလ်က္ ရွိ၍ေန၏။ ထုိျပဳမူေျပာဆုိမႈ မ်ားသည္လည္း အမွန္အကန္ပင္ အမွားအယြင္းမရွိဟု ဆုိႏုိင္ မဆုိႏုိင္။ ပတ္၀န္းက်င္မွ ရုိက္ခတ္ခံရသည့္ ျပဳမူေျပာဆုိၾကံဆမႈမ်ားေအာက္၌သာ ေတြးေခၚၾကံဆျပဳမူေနေသာ လူသားအား ကုိယ္ပုိင္ေတြးေခၚျပဳမူသူဟု ယူဆသင့္ မယူဆသင့္။ အေငြ ့အသက္မ်ားကင္းေသာ ပကတိၾကည္လင္မႈမွ ထြက္ေပၚလာသည္ဟု ဆုိႏုိင္ မဆုိႏုိင္ အက်ြ္ႏု္ပ္တုိ့ စဥ္းစားသင့္၏။

အထက္ေဖာ္ျပပါ (၁၀)ခ်က္အရ အက်ြ္ႏု္ပ္တုိ့သည္ မိမိတုိ့ ပုိင္ဆုိင္သည္ဟု ထင္ထားေသာအရာမ်ားမွ သုိ့မဟုတ္ ပုိင္ဆုိင္သည္ဟု ခံယူထားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွ ဆက္လက္၍ ေနာက္တစ္ဆင့္ကုိ ေပါက္ဖြားေပးၾကျခင္းျဖစ္၏။ အက်ြ္နဳပ္တုိ့ ပုိင္ဆုိင္ေသာအရာဟူသမ်ွသည္ ၾသဇာသက္ေရာက္ေသာ အေငြ ့အသက္မ်ား ရွိသကဲ့သုိ့ အရိပ္မ်ားလည္း ထုိးလ်က္ရွိ၏။ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းရွိေသာအရာဟူသည္ အမွန္တ ကယ္အားျဖင့္ ဤ၌ မေတြ ့ျမင္ရေသးေပ။ သုိ့အတြက္ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚသည္ဆုိရာ၀ယ္ အဘယ္ နည္း။ အထက္ပါ (၁၀)မ်ဳိးလုံး၏ သက္ေရာက္မႈျဖင့္ လူသည္ အမွားအမွန္တုိ့ကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾက၏။ ထုိၾသဇာတို့၏ သက္ေ၇ာက္မႈေအာက္မွ အမွန္-အမွားကုိ ဆုံးျဖတ္ေနရေသာလူသားအား လြတ္လပ္ေသာအေတြး အေခၚပုိင္ရွင္-ဟု မည္သုိ့ ကင္ပြန္းတပ္မည္နည္း။ ထုိ (၁၀)မ်ဳိး၏ ေႏွာင္ဖြဲ ့ျခင္းမွ ကြင္းလုံးကြ်တ္ လြတ္ ေျမာက္ႏုိင္ပါမည္ေလာ။ ေမြးကင္းစအရြယ္၊ အတိတ္ေမ့ေနသူ၊ အသိညဏ္ကင္းမဲ့သူ၊ သူေတာ္စင္တုိ့သည္ ထုိ(၁၀)မ်ဳိး၏ၾသဇာသက္ေရာက္မႈ ကင္း မကင္းႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာေတြးေခၚမႈကို ျပဳႏုိင္ မျပဳႏုိင္ကုိလည္း ဤ၌ စဥ္းစားဖြယ္ျဖစ္၏။ သုိ့ျဖင့္ အက်ြ္ႏု္ပ္တုိ့ ေျပာဆုိသတ္မွတ္ေနေသာ လြတ္လပ္ေသာ အေတြးအေခၚ ပုိင္ရွင္ဟူသည္-----------

ကာလာမသုတ္ေတာ္လား ( မာ အႏုႆေ၀န၊ မာ ပရမၸရာယ၊ မာ ဣတိကိရ၊ မာ ပိဋကသမၸဒါေနန၊ မာ တကၠေဟတု၊ မာ နယေဟတု၊ မာ အာကာရ ပရိ၀ိတကၠ၊ မာ ဒိ႒ိနိဇၥ်ာနကၡႏ ၱိ၊ မာ ဘဗၺရူပတာယ၊ မာ သမေဏာ ဂရု ) ဟူေသာ အခ်က္ (၁၀)ခ်က္ကုိ ရည္ညြန္းကိုးကားလ်က္။ ။
-

စာဖတ္သူအားလုံး လြတ္လပ္ေသာ အေတြးအေခၚပုိင္ရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ----

အိႏၵိယပညာသင္ရဟန္းေတာ္မ်ား အစည္းအေ၀း-----------


၂၅-၁၂-၂၀၀၉----၂၆-၁၂-၂၀၀၉-။ ။
ဗာရာဏသီျမဳိ့မွ ဗုဒၶဂယာသုိ့ ေရာက္ရွိ၍ တစ္ညတာအိပ္စက္အနားယူျပီးေနာက္ ေနာက္တစ္ေန့(၂၅-၁၂-၂၀၀၉)တြင္ နံနက္ ၇-နာရီမွ စတင္ကာ အိႏၵိယေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားအစည္းအေ၀းကုိ က်င္းပၾကပါသည္။ စာေရးသူသည္ ခ်မ္းေအးလွေသာ ဤေဆာင္းရာသီတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာ ပါ၀င္ေသာ အစည္းအေ၀းအား မည္သုိ့မည္ပုံ စီစဥ္လုပ္ကုိင္ၾကမည္ကုိ စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ သုံးထပ္ရွိေသာ ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီး၏ ေအာက္ဆုံးထပ္တြင္ အစည္းအေ၀းကုိ က်င္းပရာ - ပညာသင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ဗုဒၶဘာသာပညာေရးဗိမာန္-ဟု နဖူးစည္း စာတမ္းက ေက်ာငး္သားအားလုံး၏စိတ္ကုိ ယူငင္ဆြဲ ေဆာင္ေနပါ သည္။ သဘာပတိဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္တကြသံဃာေတာ္အသီးသီးတုိ့က အစဥ္တက် ေနရာ ယူျပီးေသာအခါ အခမ္းအနားမႈးဆရာေတာ္က အစည္းအေ၀းကုိ စတင္ေၾကာင္း ေျပာဆုိပါသည္။ ပထမဦးစြာ နေမာတႆ သုံးၾကိမ္ရြတ္ဆုိျပီးေနာက္ ဗုဒၶဂယာျမန္မာေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးထံ ၾသကာသကန္ေတာ့ က်ဳိးျဖင့္ ကန္ေတာ့ျပီး ၾသ၀ါဒခံယူၾကပါသည္။ ထုိ့ေနာက္ နယ္အသီးသီးမွ ၾကြေရာက္လာၾကေသာ သက္ဆုိင္ရာဆရာေတာ္မ်ားက မိမိတုိ့အခန္းက႑အလုိက္ တစ္ႏွစ္တာ ေတြ့ၾကဳံခဲ့ေသာ ဘ႑ာေရးက႑၊ ပညာေရးက႑စသည္တုိ့ကုိ တင္ျပေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ အခ်ဳ့ိေသာ ဆရာေတာ္မ်ားက အဖြဲ့ၾကီးအား ဆက္လက္ တုိးတက္ေရး၊ အခ်ဳိံ့ေသာဆရာေတာ္တုိ့က အဖြဲံ့ခြဲအျဖစ္ ျမန္မာျပည္တြင္ ထားရွိေရး၊ အခ်ဳိ့ေသာဆရာေတာ္တုိ့ က အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ရင္ဆုိင္ေတြ့ၾကဳံေနရေသာ အခက္အခဲမ်ားကုိ ပူးေပါင္းေျဖရွင္းေရးတုိ့ကုိ ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ ဤအစည္းအေ၀းပြဲအတြင္း ေက်ာင္းသားမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျမင္ခ်င္းဖလွယ္ၾက၊ အေတြ့အၾကဳံမ်ား ေဖာက္သည္ခ်ျခင္းျဖင့္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး နားလည္မႈရွိလာသကဲ့သုိ ့ ရင္းႏီွးခင္မင္အကြ်မ္း ၀င္မႈမ်ားလည္း ရရွိလာပါသည္။ ဤ၌ အခမ္းအနားတြင္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနေသာဆရာေတာ္မ်ားသည္ ေခါင္းေဆာင္မႈဘ၀၌ အသားက်ေနျပီး ျဖစ္ရာ လုပ္ငန္းဆုိင္ရာတုိ့၌ အမွားအယြင္းမရွိ က်ြမ္းက်င္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကေပသည္။ ထုိ့ေန့ မနက္ပိုင္း အစည္းေ၀းကုိ ဆယ္နာရီေက်ာ္တြင္ ရပ္နားျပီးေနာက္ ေန့လည္ တစ္နာရီတြင္ ျပန္လည္ စတင္ပါသည္။ ညေနေလးနာရီတြင္ ထုိ့ေန့အတြက္ အစည္းအေ၀းကုိ ရပ္နားရာ ယင္းေန့အစည္းအေ၀းသည္ အဓိကအားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း အျမင္ခ်င္းဖလွယ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္ေပသည္။ ညေနပုိင္းတြင္ မဟာေဗာဓိေစတီသုိ့ သြားျပီး ပထမေန့ကအတုိင္းပင္ အေနကဇာတိသံသာရံျဖင့္လည္းေကာင္း ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ ပါြးမ်ားျပီးေနာက္ ပညာသင္ျမန္မာ့ရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ့ပုိင္ ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီးအတြင္း၀ယ္ ဂယာေျမေပၚမွာ ဒုတိယညအျဖစ္ အိပ္စက္အနားယူရင္း။
ဤ(၂၆-၁၂-၂၀၀၉)ေန့တြင္ကား အစည္းအေ၀းၾကြလာေသာေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ထူးျခားေသာေန့တစ္ ေန့ဟု ဆုိႏိုင္ပါသည္။ အေၾကာင္းကား ဤေန့တြင္ ဥကၠဌ၊ အတြင္းေရးမႈး၊ ဘ႑ာေရးမႈး၊ ျပန္ၾကားေရးမႈး၊ စာရင္း စစ္ စသည့္ တာ၀န္မ်ားကုိ ခြဲေ၀သတ္မွတ္ရန္ မဲစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္မည့္ေန့ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အစဥ္အလာအားျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ေသာစနစ္ျဖစ္ျပီး အလွည့္က်ဆရာေတာ္မ်ားမွာ တစ္ႏွစ္တာကာလကုိ တာ၀န္ယူ ထမ္းေဆာင္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ့ေသာ္ ေနာက္ႏွစ္မ်ားတြင္ ထပ္မံ၍ ေရြးခ်ယ္ပါက ေနာက္ထပ္ ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရွိပါသည္။ အမ်ားအက်ဳိးကုိ ေရွးရႈးျပီး ကုိယ့္က်ဳိးအနစ္နာခံကာ ထမ္းေဆာင္ရေသာ ဤတာ၀န္မ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္တုိင္း ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာ အရည္အခ်င္း ေတာ့မဟုတ္ပါ။ တစ္ဖန္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ပညာေရးအတြက္သာ လာေရာက္ၾကသည္ျဖစ္ရာ ပညာေရးတဖက္ တာ၀န္တဖက္ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ရန္လြယ္ကူသည္မဟုတ္ဆုိသည္ကုိ ထုိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာ အသိဆုံးျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ဦးစြာပထမ အခမ္းအနားဖြင့္လွစ္ျပီးေနာက္ အခမ္းအနားမႈး ဆရာေတာ္က န၀မႏွစ္တြင္ တစ္ႏွစ္တာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ အလွည့္က်ဆရာေတာ္မ်ားအား တာ၀န္မွ အနားယူေၾကာင္း တရား၀င္ ေၾကျငာေပးပါသည္။ ထုိ့ေနာက္ ဒသမႏွစ္တြင္ အလွည့္က်တာ၀န္ယူႏုိင္မည့္ ဆရာေတာ္မ်ားအား မဲေပးစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ၾကပါသည္။ ဤ၌ ေရြးခ်ယ္ေသာနည္းစနစ္ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပလုိသည္။ ေက်ာင္းသားအဖြဲ့အစည္းတြင္ အဓိကဌာန ၾကီးသုံးခုျဖစ္ေသာ ဗာရာဏသီ၊ ဗုဒၶဂယာ၊ နာလႏၵာတုိ့မွ တာ၀န္ယူႏုိင္မည့္ဆရာေတာ္တုိ့အား ေရြးခ်ယ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤဌာနၾကီးသုံးခုတြင္ စာသင္သာရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အေရအတြက္ တူညီမႈရွိျခင္း၊ လက္ရွိေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ့ပုိင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနွင့္ အနီးကပ္ျဖစ္ျခင္း၊ ဗဟုိဌာနကုိလည္း ယင္းေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတြင္ ထားရွိျခင္းတုိ့ေၾကာင့္ ယင္းဌာနသုံးခုမွ ေရြးခ်ယ္ျခင္းသည္ သင့္ေလ်ာ္မွန္ကန္လွေပသည္။ ျပန္ၾကားေရးမႈး၊ ဘ႑ာေရးမႈ၊ စာရင္းစစ္ မ်ားကုိ မဲစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျပီးေနာက္ အတြင္းေရးမႈးႏွင့္ ဥကၠဌ တာ၀န္မ်ားအတြက္ ေရြးခ်ယ္ၾကပါသည္။ ဆက္လက္၍ အျခားေသာ မြမ္ဘုိင္း၊ နယူေဒလီ၊ ဂ်မူး၊ နာဂဇုန၊ပုေနး စသည့္ဌာနတုိ့မွ တာ၀န္ခံတစ္ပါးစီကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ ထုိ့ေနာက္ ဌာနသုံးခုမွ အသစ္ေရြးခ်ယ္ထားေသာ အတြင္းေရးမႈးဆရာေတာ္သုံးပါးႏွင့္ အျခားတစ္သီးပုဂၢလဆရာေတာ္မ်ားအား အေထြေထြအတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ၾကပါသည္။ မူလပထမေရြခ်ယ္ထားေသာ အတြင္းေရးမႈးသုံးဦးအား ေက်ာ္လြန္၍ တစ္သီးပုဂၢလဆရာေတာ္က ေထာက္ခံမဲမ်ားစြာျဖင့္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ျဖစ္လာပါသည္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္အေနျဖင့္ ဗဟုိဥကၠဌရာထူးကို ေရြးခ်ယ္မည္ျဖစ္ရာ ဤအဆင့္သည္ ရဟန္းေတာ္တုိင္း စိတ္၀င္စားေသာ အဆင့္ျဖစ္သည္။ ဌာနသုံးခုမွ ပထမေရြးခ်ယ္ထားေသာ ဥကၠဌ သုံးပါးတြင္ ဌာနတစ္ခုမွ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ဆရာေတာ္က မိမိအားျခြင္းခ်န္၍ အျခားဆရာေတာ္မ်ားကုိသာ ဗဟုိဥကၠဌတာ၀န္ကို ေရြးခ်ယ္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံလာသျဖင့္ က်န္ဥကၠဌဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ တသီးပုဂၢလဆရာေတာ္မ်ားအား ဆက္လက္ေရြးခ်ယ္ၾကပါသည္။ ထူးထူးျခားျခား ဤအၾကိမ္တြင္လည္း တစ္သီးပုဂၢလဆရာေတာ္ကသာလ်င္ ဗဟုိဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံရေလသည္။
အစည္းအေ၀း၌ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ မဲစနစ္ျဖင့္သာ ေရြးခ်ယ္ၾကသည္ျဖစ္ရာ ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ပင္ တာ၀န္အသီးသီးကုိ ခြဲေ၀သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ဤမဲစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ေသာနည္းလမ္းကုိ က်င့္သုံးရာ၌ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံျဖစ္ေသာ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏စနစ္အေပၚအေျခခံျပီး က်င္းသုံးေလသေလာ သုိ့မဟုတ္ သံဃာအဖြဲ့အစည္းမ်ားမွာလည္း ဤကဲ့သုိ့ က်င့္သုံးသင့္သည္ဟု နည္းေပးလမ္းညြန္လုိ၍ ခ်မွတ္ခဲ့ေလသေလာ သို့မဟုတ္ ယေန့မ်က္ေမွာက္ကမၻာတြင္ ကမၻာအၾကီးမားဆုံးအဖြဲ့အစည္း ကုလသမဂၢမွသည္ အေသးငယ္ဆုံးအဖြဲ့အစည္းမ်ားတုိင္ ဤစနစ္ကုိ အမ်ားဆုံးက်င့္သုံးေန၍ --ဒုိ့လည္း ဒီလို က်င့္သုံးသင့္တယ္-ဟု ခံယူ၍ က်င့္သုံးေလသေလာ စာေရးသူ မေျပာတတ္ပါ။ ဤသည္ကေတာ့ ေရွးေရွးေသာေနာင္ေတာ္ေနာင္ေတာ္မ်ား၏ အနာဂတ္ကုိအက်ဳိးကုိ ေျမာ္မွန္းေသာ သူတုိ့၏ညဏ္အျမင္အေပၚမွာ မူတည္ရာပါ၏။ မည္သုိ့ပင္ဆုိေစ မွန္ကန္ေေသာေခါင္းေဆာင္မႈကို ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ခဲ့သည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္ဟု စာေရးသူထင္ပါသည္။
နံနံက္ပုိင္းအစည္းအေ၀းကုိ ဆယ္နာရီခန့္ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ နားျပီးေနာက္ ေန့လည္ပုိင္းအစည္းအေ၀းကုိ တစ္နာရီတြင္ ဆက္လက္က်င္းပရာ ေရွးဦးစြာ အသစ္ေရြးခ်ယ္တင္ထားေသာ တာ၀န္အသီးသီးရွိ ဆရာေတာ္မ်ားက မိမိတုိ့ထံ က်ေရာက္လာေသာ တာ၀န္မ်ားကုိ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္မည့္အေၾကာင္း အသီးအသီး ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကားေျပာဆုိၾကစဥ္ ကတိ၀န္ခံခ်က္မ်ားလည္း ေပးခဲ့ၾကပါသည္။
ထုိ့ေနာက္ ပထမအၾကိမ္မွ ဒသမအၾကိမ္အထိ အစည္းအေ၀းသုိ့ မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ေသာ နာလႏၵာမွ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအား ဆယ္ႏွစ္တာကာလ၏ အထူးျခားဆုံးပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ေၾကာင္း ေၾကျငာပါသည္။ ထုိ့အျပင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ့ပုိင္ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီး၏မတည္အလႈရွင္ ဒါယိကာမၾကီးအား --မဇၥ်ိမေဒသသံဃမာတာ-ဟူေသာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္အမည္နာမကုိ တရား၀င္ေၾကျငာျပီး မွတ္တမ္းတင္ပါသည္။ ဆက္လက္၍ ပညာသင္ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ့မွ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားေသာ အမႈေဆာင္နာယကဆရာေတာ္ ၾကီးမ်ားအား အနိစၥ၀တသခၤါရာ သုံးဂါထားျဖင့္ သံေ၀ဂညဏ္ပြါးမ်ားၾကပါသည္။ လစ္လပ္သြားေသာ အမႈေဆာင္နာယကဆရာေတာ္မ်ားေနရာတြင္ အစားထုိးထပ္မံ၍ အသစ္တစ္ပါးေရြးခ်ယ္ၾကပါသည္။ ညေနပုိင္းသုံးနာရီခန့္တြင္ အစည္းအေ၀းျပီးဆုံးျပီးေနာက္ အစည္းအေ၀းသုိ့ ၾကြေရာက္လာေသာ ဆရာေတာ္မ်ားက ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအတြင္း၌လည္းေကာင္း၊ ဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူရာ မဟာေဗာဓိေစတီ၌လည္းေကာင္း စုေပါင္းမွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကပါသည္။ ဤေန့၌ အထူးအားျဖင့္ နံနက္ပုိင္းတြင္ တာ၀န္အသီးသီးကုိ မဲစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းျဖစ္ျပီး ေန့လည္ပုိင္းတြင္ ဒသမအၾကိမ္အလွည့္က်တာ၀န္ယူမည့္ဆရာေတာ္မ်ား၏ႏႈတ္ခြန္းဆက္ျခင္း၊ အဖြဲ့ၾကီး၏တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္းမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးၾကျခင္းႏွင့္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္အပ္ႏွင္းေသာအခမ္းအနားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အစည္းအေ၀းမ်ားရက္အတြင္ ဆြမ္းကြမ္းေ၀ယ်ာ၀စၥမ်ားကုိ ဌာနၾကီးသုံးခုမွ ဆရာေတာ္မ်ားက အလွည့္က် တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ၾကရာ ဟာကြက္မရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဤေန့တြင္ပင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ အမ်ားစုတက္ေရာက္သင္ၾကားေနေသာမဂဓတကၠသုိလ္သုိ့ သြားေရာက္ေလ့လာပါသည္။ တကၠသုိလ္သည္ ျမဳိံႏွင့္အလွမ္းေ၀းကြာေသာ္လည္း ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ့ပုိင္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးႏွင့္ မနီးလြန္းမေ၀းေသာ အရပ္တြင္ ရွိရာ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားအဖုိ့ အစဥ္ေျပလွသည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ ညေနပုိင္းတြင္ မဟာေဗာဓိေစတီသုိ့သြားကာ အေနကဇာတိသံသာရံ ကို ရြတ္ဆုိ၍လည္းေကာင္း၊ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္မ်ား ပြါးမ်ားျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ထုိတစ္ေန့တာကုိ ျပီးဆုံးေစလ်က္---------------

Monday, February 1, 2010

ဗုဒၶဂယာ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ တစ္ေလ်ာက္


ဗုဒၶဂယာ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ တစ္ေလ်ာက္
ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေပၚေတာ္မူေသာ ေနရာဌာနကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ့က အထြဋ္အျမတ္ ထားၾကသည္။ သုိံ့ျဖစ္၍ ဘ၀တစ္သက္တာမွာ တစ္ခါေတာ့ သြားလုိက္ရမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္ရက်ဳိးနပ္သည္ဟု ခံယူသူမ်ားလည္း ရွိ သည္။ သံေ၀ဇနိယေလးဌာနကို ေရာက္ဖူးျပီးပါက အပါယ္တံခါးပိတ္သည္ဟု ယုံၾကည္သူမ်ားလည္း ၇ွိသည္။ ထုိ့အျပင္ အ၀ိဇဟိတေလးဌာနလုံးကုိပါ ေရာက္ရွိပါက အက်ဳိးတရား ပုိမုိ မ်ားျပားသည္ဟု လက္ခံထားသူမ်ား လည္း ရွိသည္။ ဤကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ရႈေထာင့္မွ ေလ့လာတင္ျပျခင္းျဖစ္၏။ သမုိင္းဆုိင္ရာကုိ ေလ့လာလုိ ၍လည္းေကာင္း ဘာသာတရားအတြက္ အက်ဳိးတရားကုိ လုိလာ၍လည္းေကာင္း မည္သုိ့ပင္ခံယူထားသည္ျဖစ္ ေစ ဤေနရာဤဌာနသည္ သြားသင့္သြားထုိက္ေသာ ေနရာျဖစ္သည္မွာေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။
မေမ့ႏုိင္ေသာ ေန့တစ္ေန့------------
၂၁-၁၂-၂၀၀၉ -----၂၄-၁၂-၂၀၀၉။ ။
တကယ္ေတာ့ ဤခရီးစဥ္သည္ ေမ်ာ္မွန္းေနသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္ေသာ ခရီးစဥ္ ျဖစ္သည္။ သုိ့ေသာ္ အေျခအေန ႏွင့္ အေနအထား တစ္ခုအရ သြားဖုိ့ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေသး။ အခြင့္အေရးတစ္ခု ရွိလာသည္။ ထုိအခြင့္အေရးကား အိႏၵိယႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ့၏ အစည္းအေ၀းကုိ တက္ေရာက္ဖုိ့ပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိအစည္း အေ၀းကား ႏွစ္စဥ္ ဒီဇင္ဘာလ၌ က်င္းပလာခဲ့သည္မွာ ဤအၾကိမ္သည္ ဒသမအၾကိမ္ေျမာက္ ျဖစ္သည္။ နယူး ေဒလီ၊ မြမ္ဘုိင္း(ဘုံေဘ)၊ ပုေနး၊ ဟုိက္ဒရာဘက္၊ ဂ်မူး၊ နာဂဇုန၊ နာလန္ဒါ၊ ဗာရာဏသီ စသည္ျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ အ၀န္းရွိ နယ္အသီးသီးမွ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဤအစည္းအေ၀းသို့ အနည္းဆုံးတၾကိမ္ေတာ့ တက္ေရာက္ ျဖစ္ေအာင္ တက္ေရာက္ၾကစျမဲ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ ဤအရွင္သည္လည္း ဘုံေဘ (မြမ္ဘုိင္း)အဖြဲ့မွ တက္ ေရာက္ေသာ ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ရာ မျမင္ဘူးေသးေသာ မေတြ့ၾကဳံဘူးေသးေသာ ဤအဖြဲ့၏ အစည္းအေ၀းကို စိတ္၀င္စားမိသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သူတုိ့ ဘာေတြ စည္းေ၀းျပီး ဘာေတြ လုပ္ၾကမွာပါလိမ့္- စသည္ အ ေတြးမ်ားစြာျဖင့္ မြမ္ဘုိင္းမွ ဗာရာဏသီျမဳိ့သုိ့ နာရီးသုံးဆယ္ၾကာ ႏွစ္ညတာခရီးကုိ ရထားစီးယင္ လုိက္ပါလာ ခဲ့သည္။ ရထားလမ္းေဘး၀ဲယာမွ ဂ်ဳံခင္းမ်ား ငွက္ေပ်ာျခံမ်ားျဖင့္ စိမ္းစိုေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္မ်ားက စာေရးသူ တုိ့အား ထုိင္းမႈိင္းပ်င္းရိမသြားရန္ အျမင္ဆန္းအသြင္ဆန္းတုိ့ျဖင့္ ခရီးဦးၾကဳိေနသကဲ့သို့ ျဖစ္ျပန္ရာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ရာအတိျပီးေသာ ခရီးဟုသာ ဆုိခ်င္ပါသည္။ မြမ္ဘုိင္းသည္ ပင္လယ္ကမ္းေျချမဳိ့ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ရာသီဥ တုမွာ မပူလြန္းမေအးလြန္းျဖစ္ျပီး ေဆာင္ရာသီဟု အမည္တပ္ေခၚဆုိရမည့္ရက္လသည္ အေတာ္ရွားပါး ေပလိ္မ့္မည္။ သုိ့ေသာ္လည္း ဤခရီး၌ ခရီးတာတစ္၀က္မေက်ာ္ခင္မွာပင္ ရာသီဥတုမွာ တျဖည္းျဖည္းေအးျမ လာျပီး ေဆာင္ရာသီ၏ အေငြ့အသက္တုိ့ကုိ ခံစားလာရသည္။ ၂၁-ရက္ေန့ နံနက္ တစ္နာရီမထုိးမီ စာေရးသူ တုိ့စီးလာခဲ့ေသာ ရထားသည္ ၂၂-ရက္ေန့ နံနံ ငါးနာရီတြင္ ဗာရာဏသီျမဳိ့ သုိံ ဆုိက္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဗာရာ ဏသီျမဳိံ ဆန္စခရစ္တက္ကသုိလ္မွ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားက လာေရာက္ ဆီၾကဳိၾကရာ ေအးျမလွေသာ မနက္တာေစာေစာ ကာလတြင္ ထုိလာၾကဳိသူ ေက်ာင္းသားရဟန္း ေတာ္မ်ားအား အားနာမိသလို ေက်းဇူးလည္ တင္မိပါသည္။
ဗာရာဏသီဆုိသည္ကုိ က်ြန္ဳပ္ စိတ္၀င္စားခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ျပီဟုသာ ဆုိခ်င္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဇာတ္ေတာ္မ်ားမွာပါသည္ အတီေတဗာရာဏသီယံထက္ အက်ြနဳပ္၏ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ဗာရာဏသီ ဟိႏၵဴတကၠသုိလ္ (BHU)ဆင္းျဖစ္ရာ အက်ြ္ႏုပ္စိတ္၀င္စားသည္ဆုိျခင္းအတြက္ စာဖတ္သူမ်ား အံ ၾသၾကမည္မထင္ပါ။ ဗာရာဏသီသည္ ေရွးေဟာင္းျမဳိ့ျဖစ္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားလက္ထပ္မွ ယေန့တုိင္ တည္ရွိေန ေသးေသာ တစ္ခုတည္းေသာ ေရွးေဟာင္းျမဳိ့ျဖစ္သည္ဟု ဗာရာဏသီမွ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားက ဂုဏ္ ယူ၀င့္ၾကြာစြာ ေျပာဆုိခဲ့ေသာစကားမ်ားကို ယေန့တုိင္ မေမ့ႏုိင္ပါ။ ေရွးေရွးမွ ယေန့တုိင္ ဗာရာဏသီျပန္ ေက်ာင္းေတာ္သားေဟာင္းမ်ားမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္မွာ သံသယျဖစ္စရာမလုိပါ။
ဤသုိ့ေသာ အစဥ္အလာအရ ထင္ျခားေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဟိႏၵဴတကၠသုိလ္ႏွင့္ ဆန္စခရစ္ တကၠသုိလ္ ၾကီး ႏွစ္ခုတုိ့တြင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ယေန့တုိင္ ၾကဳိးစားသင္ယူေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဟိႏၵဴတကၠသို္လ္သည္ အာရွတုိ္္က္တြင္ အၾကီးဆုံးတကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားစာရင္းတြင္ ပါ၀င္ေသာ တကၠသုိလ္ျဖစ္ သည့္အ ေလ်ာက္ ပုေနးတကၠသုိလ္၊ မြမ္းဘုိင္တကၠသုိလ္တုိ့ထက္ စနစ္က်နစြာ အေဆာက္အဦးမ်ားကုိ တည္ေဆာက္ ထားျပီး ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ စာသင္ခန္းမ်ားမွာလည္း သပ္ယပ္ေကာင္းမြန္လွသည္။ ဧကေပါင္း ၁၃၀၀-ရွိေသာ အလြန္ၾကီးမား၍ သပ္ယပ္ေကာင္းမြန္သည့္ ဤဟိႏၵဴတကၠသုိလ္ၾကီးတြင္ ေက်ာင္းေတာ္သားတစ္ေယာက္ မျဖစ္ရ သည္ကေတာ့ စာေရးသူတုိ့၏ကံၾကမၼာဟုပင္ ဆုိရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ခုႏွစ္ဆယ္ေလာက္ က အက်ြႏ္ုပ္၏ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေနထုိင္သီတင္းသုံးသြားခဲ့ေသာ ဘီရလာအေဆာင္သည္ ယခု အခါ အေတာ္အုိမင္ေနျပီ ျဖစ္ေသ္ာလည္း သန့္ ရွင္းသပ္ယပ္ကာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားေနထုိင္ေသာ အေဆာင္တစ္ခုအျဖစ္ တည္ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ့ေသာ္ ယခုမ်က္ေမွာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္း ေတာ္မ်ားမွာကား အင္တာေနရွင္နယ္အေဆာင္တြင္ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ၾကေပသည္။ စနစ္က်လွေသာ ဤ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိ စာဖတ္သူမ်ားသည္ ဗာရာဏသီသုိံ့ ေ၇ာက္ရွိပါက မျဖစ္မေန ေလ့လာအပ္ ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးျဖစ္ပါေၾကာင္း တစ္ဆင့္ သတင္းစကား ပါးပါရေစ။ စာေရးသူသည္ ၂၂-၁၂-၂၀၀၉-ရက္ေန့မနက္ ဗာရာဏသီသို့ ေရာက္လ်င္ေရာက္ခ်င္း ရထားဘူတာမွ ဆန္စခရစ္ယူနီဗာစီတီသုိ့ ေခတၱခဏ တာသြားေရာက္ျပီးေနာက္ ဟိႏၵဴတကၠသုိလ္သုံိ့ သြားေရာက္ေလ့လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆန္စခရစ္ယူနီဗာစီတီမွာ လည္း ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိရာ အခ်ဳိ့မွာ အေဆာင္မွာ ေနထုိင္ၾကျပီး အခ်ဳိ့ မွာလည္း တကၠသိုလ္၏အျပင္တြင္ သင့္ေတာ္သလုိ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ၾကရဟု သိရွိရသည္။ ထုိညတြင္ ျမန္မာ ေက်ာင္းျဖစ္ေသာ ေဆး၀ကၤဘာေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသုံးအိပ္စက္အနာယူၾကရသည္။ ေနာက္တစ္ေန့(၂၃-၁၂-၂၀၀၉)တြင္ ျမတ္ စြာဘုရားရွင္ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ႏွင့္ အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္ ေဟာၾကားရာ မိဂဒါ၀ုန္သုိ့ ေရာက္ရွိပါသည္။ ဤေနရာမ်ားကုိ ေသခ်ာက်နစြာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားသျဖင့္ မူလလက္ရာဟု ထင္ရ ေသာ အေဆာက္အဦးေဟာင္းမ်ား ေသခ်ာစြာေလ့လာၾကည့္ရႈ့ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားဦးေဟာရာေနရာ အမွတ္သေကၤတအျဖစ္ စုိက္ထူထားေသာ အေသာကေက်ာက္စာတုိင္မွာ က်ဳိးပဲ့ေနေသာ္လည္း ေသခ်ာက်နစြာ ထိန္းသိမ္းထားသည္ကို ေတြ့ရွိရပါသည္။ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ေဟာၾကားရာေနရာတြင္ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့သကဲ့သုိ့ အနတၱလကၡ ဏ သုတ္ေဟာၾကားရာ ေစတီေတာ္ၾကီးတြင္လည္း အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္ကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္။ ထုိမွတဆင့္ ျမန္မာေက်ာင္း သားရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ့၏ ဥကၠဌေဟာင္းဆရာေတာ္ သီးတင္းသုံးေတာ္မူေသာ အသစ္တည္ေထာင္စ မဇၥ်ိမ သုခေက်ာင္းသုိ့ ေရာက္ရွိရာ ဆရာေတာ္က ေက်ာင္းတုိက္ကုိ မည္သူမဆုိ လာေရာက္တည္ခုိႏုိင္ပါေၾကာင္းႏွင့္ ဧည့္သည္မ်ားအတြက္ အျမဲထာ၀ရ တံခါးဖြင့္ထားပါေၾကာင္းကိုလည္း မိန့္ၾကားလုိက္ပါေသးသည္။ မွန္ပါသည္။ ဤဆရာေတာ္၏ အမ်ားအတြက္ ထားရွိေသာ ေစတနာ ေမတၱာ တရားမ်ားသည္ တည္ေဆာက္ခဲ့ျပီးေသာ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ့ပုိင္ေက်ာင္းၾကီးႏွင့္ ဥကၠဌ အျဖစ္ ရြက္ေဆာင္ခဲ့သည္ဟူေသာ သမုိင္းမ်ားက အသိသက္ေသ အျဖစ္ တည္ရွိခဲ့ျပီး ျဖစ္၏။ ထုိမွတဆင့္ ေနာက္တစ္ေန့ (၂၄-၁၂-၂၀၀၉)တြင္ ေဆး၀ကၤဘာေက်ာင္းမွ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ့ ပြင့္ေတာ္မူရာ ဗုဒၶဂယာသုိ့ သြားေရာက္ပါသည္။ ခရီးစဥ္ကုိ ဆန္စခရစ္တကၠသုိလ္မွ ဆရာေတ္ာ မ်ားက စီစဥ္ၾကျပီး အစည္းအေ၀းသုိ့ ၾကြေရာက္မည့္ သံဃာေတာ္မ်ားမွာ ခရီးသည္တင္ဘက္စ္ကားၾကီး တစ္စီး တြင္ ထုိင္ခုံေနရာအျပည့္ပင္ ျဖစ္သည္။ လမ္းခရီးတစ္ေလ်ာက္ သိသင့္သိထုိက္ေသာ ေနရာမ်ားကိုလည္း ခရီးစဥ္တြင္ က်ြမ္း၀င္ျပီးေသာ ဆရာေတာ္မ်ားက ေျပာျပပါသည္။ ေန့လည္ တစ္နာရီခန့္မွ ထြက္လာေသာ ကားသည္ ညပုိင္း ၇-နာရီခန့္တြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသားရ ဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ့ပုိင္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးသုိ့ ေရာက္ရွိၾကရာ သုံးထပ္ေက်ာင္းေဆာင္ ေတာ္ၾကီးအတြင္း ေနရာမလပ္ ျပည့္သြားပါေတာ့သည္။ ထုိညတြင္ပင္ စာေရးသူသည္ အခ်ိန္မ်ားစြာက ဖူးေျမာ္ရန္ ေမ်ာ္မွန္းတမ္းတခဲ့ ေသာ ဘုရားရွင္အဆူဆူတုိ့ ပြင့္ေတာ္မူရာ မဟာေဗာဓိေစတီသုိ ့သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ခဲ့ရာ စာေရးသူအတြက္ တစ္သက္တာမေမ့ႏုိင္ေသာ ေန့တစ္ေန့ဟု ဆုိပါက မွားအံ့မထင္။

ေက်းဇူးရွင္မ်ားအား ေက်းဇူးစကားျဖင့္

ဘေလာ့ကုိ ဖန္တီေပးေသာ ေက်းဇူးရွင္မ်ားအား ေက်းဇူးစကားျဖင့္ အသင္တုိ ့ဖန္တီးေပးေသာ ဘေလာ့အား စတင္ဖြင့္လွစ္ပါရေစ-------------

မ်က္ရည္

အတၱ
မာန
ခဝါခ်ရတဲ့ခ်ိန္
သူလာတတ္ပါတယ္။

မုန္းတီး
ဝမ္းနဲ
လမ္းအခြဲမွာလည္း
သူလာတတ္ပါတယ္။

ဝင့္ထယ္
ေအာင္ျမင္
ဝမ္းသာလြန္းရင္လည္း
သူလာတတ္ပါတယ္။

အတၱ
မာန
မုန္းတီး
ဝမ္းနည္း
ဝင့္ထယ္
ေအာင္ျမင္
ဘာမွမရွိရတဲ့
ငါ့ ဘဝမွာေရာ
ဘာလို႔မ်ား
မ်က္ရည္ေတြက
ေႂကြေနရတာလဲ။

မ်က္ရည္ကေတာ့
ငါ့ကုိေျပာတယ္
မင္းလုိေကာင္အတြက္
ငါပါ
မ်က္ရည္
ေတြ
က်
ေန

တယ္
တဲ့။

ေကာင္းေသာလာျခင္းပါ မိတ္ေဆြ

သင့္အေတြး သင့္အျမင္