ခ်စ္ျခင္းသည္ ခါးသက္သည္ သို့မဟုတ္ ခ်ဳိျမိန္သည္

အခ်ဳိ့က ခါးသက္တယ္လုိ့ ေျပာၾကတယ္။ အခ်ဳိ့ကေတာ့ ခ်ဳိျမိန္တယ္ ေျပာၾကျပန္တယ္။ အခ်ဳိ့က်ေတာ့ ခါးသက္ျခင္းနဲ့ခ်ဳိျမိန္ျခင္း ေရာျပြမ္းေနတယ္လုိ့ ဆုိၾကတယ္။ အခ်ဳိ့မ်ားက်ေတာ့လဲ ခါးသက္ျခင္း ခ်ဳိျမိန္ျခင္းက လြန္ေျမာက္ေနတယ္လုိ့ ဆုိၾကျပန္တယ္။ ဒါေတြကေတာ့ အခ်စ္ရဲ့အရသာကုိ ဖြဲ့ႏြဲ့ၾကတာပါ။ စာေရးသူကေတာ့ ခါးသက္သလား ခ်ဳိျမိန္သလားဆုိတဲ့ အေျဖထက္ စာေပးမ်ားကုိ အားကုိးျပီးေတာ့ပဲ ေျပာၾကည့္ရမွာပါ။

ျမန္မာလုိေတာ့ ခ်စ္ျခင္းဆုိတဲ့စကားလုံးေလးရဲ့ ေနာက္ထပ္ဆင့္ပြါးဖြင့္ဆုိထားၾကတာေလးေတြက အမ်ားသား။ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးျခင္း၊ စြဲလမ္းျခင္း၊ တြယ္တာျခင္း၊ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျခင္း၊ ၾကဳိက္ႏွစ္သက္ျခင္း၊ ခုံမင္ျခင္း၊ တပ္မက္ျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္း၊ မက္ေမာျခင္း စသျဖင့္ပါ။

ပါဠိလုိၾကေတာ့လဲ ပိယတဲ့၊ ေပမတဲ့၊ ေမတၱာတဲ့။ ေပမကိုပဲ ဆက္လက္လုိ့ တဏွာေပမ၊ ေဂဟသိတေပမ၊ ေမတၱာေပမ-လုိ့ ဖြင့္ဆုိထားၾကျပန္တယ္။ အဂၤလိပ္လုိ့ေတာ့ ပိယကုိ dear, endearment, love ။ ေပမကုိေတာ့ love, affection, joy, pleasure ။ ေမတၱာက်ေတာ့- loving-kindness, friendliness, goodwill, benevolence, fellowship, amity, concord, inoffensiveness, non-violence-လုိ့ ဆုိပါတယ္။ universal love, unselfish love, all-embracing love -လုိ့ အခ်ဳိ့က ဖြင့္ဆုိၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေ၀ါဟာရေလးေတြကပဲ သူ့အဆင့္နဲ့သူ ကြဲျပားေနသလားဆုိတာပါ။

အခ်ဳိ့ ရဟန္းသာမေဏမ်ားဘြဲ ့ကိုေတာ့ အရွင္ပိယတိႆ၊ အရွင္ပိယဒႆီ၊ အရွင္သီလပိယ စသျဖင့္ ပိယနဲ့ တြဲလ်က္ နာမည္ေပးၾကပါတယ္။ ေမတၱာကုိေတာ့ ရဟန္းသာမေဏမ်ားေကာ လူသာမန္မ်ားပါ နာမည္ေပးၾကပါတယ္။ အရွင္ေမတၱာနႏၵ၊ ေမာင္ေမတၱာ စသျဖင့္ပါ။

ေမတၱာဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးကုိ အခုလုိ ျမန္မာလုိ အဂၤလိပ္လုိ စသျဖင့္ ႏုိင္ငံအသီးသီးရဲ့ ဘာသာစကားေတြနဲ့ ဘာသာျပန္ဆုိၾကတာဟာ လိုအပ္တဲ့ အဓိပၸါယ္ထိ သက္ေရာက္မႈ ရွိပါသလားဆုိတာပါ။ ေနာက္ပုိင္းပါဠိပညာရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပါဠိစာေပမ်ားကုိ ႏုိင္ငံအသီးသီးရဲ့ ဘာသာစကားေတြနဲ့ ဘာသာျပန္ဆုိျခင္း စကားလုံးမ်ားကို ဖလွယ္ျခင္းထက္ အခ်ဳိ့စကားလုံးမ်ားအတြက္ မူရင္းအတုိင္း ထားတာမ်ဳိးကုိ ပုိလို့ ႏွစ္သက္ ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ဆုိလုိတဲ့အဓိပၸါယ္အထိ သက္ေရာက္မႈ ထိေရာက္မႈ မရွိလုိ့ပါ။ ဥပမာ ဓမၼ-ဆုိတဲ့ စကားလုံးမ်ဳိးကုိပါ။ ဓမၼ-ဆုိတဲ့စကားလုံးကုိ တရား(doctrine)လုိ့ ဘာသာျပန္ျခင္းထက္ ဓမၼ-ကုိ ဓမၼ-လုိ့ပဲ ထားလုိက္ျခင္းမ်ဳိးပါ။ တုိက္ရုိက္ေမြးစားယူတဲ့စကားလုံးလုိ့မ်ား ေျပာခြင့္ရွိမလားေတာ့ မသိပါ။ ဒီေတာ့ ေမတၱာ ဆုိတဲ့ ပါဠိစကားလုံးကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဘာသာျပန္တာကေကာ လုံေလာက္ပါသလားဆုိတာပါ။ အခ်ဳိ့ကေတာ့ ေျပာၾကပါတယ္။ ေမတၱာဆုိတဲ့စကားလုံးကိုယ္တုိင္က ပါဠိမွ ျမန္မာစကားသုိ့ လုံး၀ေျပာင္းလဲသြားျပီျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့မူ ပုိင္စကားလုံးပါတဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေမတၱာကုိ ျမန္မာစကားမွာလဲ ခ်စ္ျခင္း စသျဖင့္ ထပ္ဖြင့္စရာမလုိေတာ့ဘဲ ေမတၱာ အတုိင္းထားပါက လုံးေလာက္ျပည့္စုံတဲ့ အဓိပၸါယ္သုိ့ ေရာက္ရွိျပီး ျဖစ္ပါသတဲ့။

ပိယ-ကုိ ဖြင့္ဆုိတဲ့အနက္-က သုံးခုရွိပါတယ္။ ဘတၱရိ၊ ဇာယာယ၊ ဣ႒ - တုိ့ပါ။ ႏွစ္သက္အပ္သည့္အဓိပၸါယ္ ထြက္တဲ့ အနက္ ၆-မ်ဳိးၾကေတာ့ ဣ႒၊ သုဘဂ၊ ဟဇၨ၊ ဒယိတ၊ ၀လႅဘ၊ ပိယ-တုိ့ပါ။ ေပမ၊ သိေနဟ၊ ေသနဟ-ကုိ လည္း ခ်စ္ျခင္းအနက္အဓိပၸါယ္လုိ့ ေျပာပါတယ္။

လင္ေယာက်ာၤးျဖစ္သူကုိ ပါဠိလုိ ေခၚႏုိင္တာက အမည္ ၇-မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ဓ၀၊ သာမိက၊ ဘတၱ၊ ကႏၱ၊ ပတိ၊ ၀ရ၊ ပိယ- တုိ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇနီးမယားျဖစ္သူကုိ ေခၚႏုိင္တာၾကေတာ့ အမည္ ၉-မ်ဳိးပါ။ ဒါရ၊ ဇာယာ၊ ကလတၳ၊ ဃရဏီ၊ ဘရိယာ၊ ပိယာ၊ ပဇာပတီ၊ ဒုတိယာ၊ ပါဒပရိစာရိကာ- တုိ့ပါ။ ဒီအမည္ေလးေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိယင္ လင္ေယာက်ၤားျဖစ္သူကုိ ဇနီးမယားျဖစ္သူက ပိယ-လုိ့ ေခၚဆုိႏုိင္ျပီး ဇနီးမယားျဖစ္သူကုိ လင္ေယာက်ၤားျဖစ္သူက ပိယာ -ဆုိျပီ သုံးႏႈိင္းႏုိင္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ပိယနဲ့ ေပမဆိုတဲ့စကာလုံးနဲ့စပ္ဆက္ထားတဲ့ ေ၀ါဟာရေလးေတြကုိ ေျပာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါ ေလးေတြကေတာ့ ပိယအတြက္…..ခ်စ္စကား- ပိယ၀ါစာ၊ ခ်စ္မိတ္ေဆြ- ပိယမိတၱ၊ ခ်စ္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ ၀တၳဳ- ပိယ၀တၳဳ၊ ခ်စ္ဖြယ္ရုပ္- ပိယရူပ၊ ခ်စ္မယား- ပိယဘရိယာ၊ ပိယသံ၀ါသ- ခ်စ္သူနဲ့အတူေနျခင္း၊ ခ်စ္ၾကင္ေရး- ပိယကိစၥ၊ ခ်စ္ေရးၾကဳိက္ေရး- ပိယဗ်ာပါရ-စသျဖင့္ပါ။

ေပမအတြက္က်ေတာ့….ခ်စ္၍ထိမ္းျမားျခင္း- ေပမ၀ိ၀ါဟ၊ ခ်စ္ၾကဳိး-ေပမဗႏၶန၊ ခ်စ္တင္းဆုိျခင္း- ေပမကထာ လာပ၊ ခ်စ္စကား- ေပမာလာပ၊ ခ်စ္တင္းဆုိသူ- ေပမကထာ၀ါစက-စသျဖင့္ပါ။

ပါဠိေတာ္မ်ားက စကားေလးေတြကုိ တုိက္ရုိက္ ကုိးကားၾကည့္မယ္ဆုိယင္ေတာ့ “ပိယေတာ ဇာယေတ ေသာေကာ(ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ စိတ္ဒုကၡျဖစ္ရတယ္)”တဲ့။ “ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ(ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ့ ခြဲခြါ ကြဲကြာေနရျခင္းဟာ စိတ္ဆင္းရဲမႈပါ)”တဲ့။“အတၱာနံ ေစ ပိယံ ဇညာ (မိမိကုိယ္ကုိယ္ ခ်စ္တယ္ဆုိတာ သိမယ္ဆုိလ်င္)” ဆုိတာေလးေတြပါ။ “ပိယာယနာတိ တဏွာပိယာယနာ၀။ န ေမတၱာ ပိယာယနာ” ဆုိတဲ့ စကားကလည္း ရွိေနေသးတာပါ။ လူအမ်ားက ေျပာဆုိေနၾကတဲ့ ပီယေဆး ခ်စ္ေဆးဆုိတာ ဒီ-ပိယ-ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရကလာတာ ျဖစ္ႏုိင္မယ္လုိ့ ယူဆမိပါတယ္။

“အတၱသမံ ေပမံ နတၳိ (ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ ေျပာေျပာ ကုိယ့္ကုိယ္သာအခ်စ္ဆုံး)”တဲ့။ “ေပမေတာ ဇာယေတ ေသာေကာ၊ ေပမေတာ ဇာယေတ ဘယံ (ခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈေၾကာင့္ စုိးရိမ္မႈျဖစ္ရတယ္၊ ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ အႏၱရာယ္နဲ့ ေတြ ့ရတယ္)”ဆုိတာပါ။ ေနာက္ ေပမ-နဲ့စပ္လုိ့ ေဂဟသိတေပမ-ဆိုတာကလည္း ရွိေသးတာပါ။

ဒီပါဠိေတာ္ေလးေတြကုိ ေထာက္ဆၾကည့္မယ္ဆုိယင္ ေလာကီဆန္တဲ့အခ်စ္မ်ဳိး၊ အေႏွာင္အဖြဲ့ပါတဲ့အခ်စ္မ်ဳိးကုိ ဒီေ၀ါဟာရေလးေတြနဲ့ သုံးၾကတယ္လုိ့ ယူဆႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေလးေတြကေတာ့ ပိယနဲ့ ေပမဆုိတာ ဘယ္ေနရာမ်ဳိးမွာ သုံးတယ္ဆုိတာကုိ သိေစလုိလုိ့ပါ။

ေမတၱာဆုိတာၾကေတာ့“ ေမတၱဥၥ သဗၺေလာကသၼိ ံ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာနံ (တေလာကလုံးကုိ အတုိင္း အတာမရွိတဲ့ ေမတၱာနဲ့ ေနထုိင္ပြါးမ်ားပါ)တဲ့။ ဒီပါဠိေတာ္ေလးကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ယင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အမ်ားကုိ ရည္ရြယ္ေနတယ္လုိ့ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ သူ ့ရဲ့ လႊမ္းျခံဳႏုိင္မႈ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈအားဟာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးသား၊ မိသားစုဆုိတဲ့အသိုင္းအ၀ုိင္းေလး တစ္ခုအတြင္းမွာ သက္ေရာက္ေနတာ လႊမ္းျခဳံေနတာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးနဲ့
တိရစ ၦာန္မ်ား၊ နတ္ေလာကမ်ားအပါအ၀င္ အျခားေသာသတၱ၀ါအားလုံးအေပၚမွာ အက်ဳိးသက္ေရာက္ လႊမ္းျခဳံေနတယ္ဆုိတာပါ။ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရးဆုိတဲ့ အတားအဆီး ေဘာင္ေတြကုိ ေက်ာ္လြန္သြားႏုိင္တာကပဲ ေမတၱာရဲ့ ထူးျခားတဲ့သေဘာပါ။

ေမတၱာဆုိတဲ့သေဘာမွာ အထက္က ပိယ, ေပမ- သေဘာေတြလုိ့ ျငိကပ္တြယ္တာတာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ အညစ္ အေၾကးေတြ ကင္းစင္ျပီး ျဖဴစင္ေနပါတယ္။ ခ်စ္ခင္ျခင္း, ၾကင္နာျခင္း, ေဖာ္ေရြစြာဆက္ဆံျခင္းဆုိတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏွလုံသားခံစားခ်က္အတြင္းမွာပဲ လႈံံ့ေဆာ္ေနပါတယ္။ သူ့ရဲ့သဘာ၀ဟာ ယူျခင္းမ်ဳိးသေဘာ မဆန္ဘဲ ေပးရျခင္းမ်ဳိးပါ။ ေပးဆပ္ရျခင္းသေဘာပါ။ ဒါကလဲ သတၱ၀ါတုိ့ရဲ့ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ လုိလားမွသာ ေပးႏုိင္မွာပါ။ က်မ္းဂန္မ်ားမွာေတာ့ “အစီးအပြါး ခ်မ္းသာကုိ ျပဳလုိေသာအားျဖင့္၊ ခ်မ္းသာေစလုိေသာအားျဖင့္ ခ်စ္တတ္ေသာသေဘာ၊ တစ္နည္း- မိတၱေခၚ မိတ္ေဆြ၌ ျဖစ္ေသာသေဘာ၊ တစ္နည္း- ခ်မ္းသာေစလုိေသာသေဘာ၊ မိတၱေခၚ မိတ္ေဆြ၏သႏၱာန္၌ ျဖစ္ေသာသေဘာသည္ ေမတၱာ မည္ပါသည္” လုိ့ ဖြင့္ဆုိထားပါတယ္။

စကားလုံးရဲ့ အတက္အက် အနိမ့္အျမင့္ အသံကုိ နားေထာင္ၾကည့္ယင္ ေအးျမတဲ့သေဘာ ပူေလာင္တဲ့သေဘာ ႏုးည့ံတဲ့သေဘာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့သေဘာေတြေဆာင္ေနတဲ့ တုန္ခါမႈမ်ဳိး ရွိႏုိင္မလားဆုိတာ ရံခါမ်ားမွာ စဥ္းစားမိလုိ့ေနပါတယ္။ ဒီေ၀ါရဟာေလးမ်ားရဲ့ တုန္ခါမႈအားက ဘယ္ကုိ ဦးတည္ေနသလဲဆုိတာကေတာ့ ေ၀ခြဲဖုိ့ ခက္ပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမတၱာ-ဆုိတာနဲ့ ၾကားရသူ တဖက္သားမွာ ႏုးညံ့သိမ္ေမြ ့မႈသေဘာ ေအးခ်မ္းတဲ့ဓာတ္ သေဘာကုိမ်ား ေပးေဆာင္ေနသလားလုိ့ စဥ္းစားမိျခင္းပါ။ ပိယတုိ့ ေပမတုိ့က်ေတာ့ သူတုိ့ရဲ့ တုန္ခါမႈအားဟာ ေမတၱာလုိ့ မဟုတ္ျပန္ဘူးလုိ့ ယူဆမိျပန္တယ္။ စာေပစာယူလုပ္ၾကတဲ့အခါမွာ စာရဲ့အဆုံးေနရာမ်ားမွာ ဘာသာေရး အားသန္သူမ်ားကေတာ့ with regards, best regards စတဲ့စကားလုံးမ်ားလုိ with metta ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေလးေတြ သုံးလာၾကတာဟာ ေအးျမျခင္းသေဘာကုိ ေဆာင္ေနလုိ့ ေရြးခ်ယ္ၾကသလားဆုိတာပါ။ ဒါကေတာ့ အေတြးသက္သက္မွ်သာပါ။

ဒီေတာ့ အဲဒီပိယသေဘာ၊ ေပမသေဘာေဆာင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းသေဘာေတြမွာ ေမတၱာေကာ မပါ၀င္ႏုိင္ေတာ့ဘူလားလုိ့ ေမးခြန္းထုတ္လာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ေမတၱာကုိ ခ်ဲ့ကားလုိ့ ဒီေနရာေလးမွာ ေျပာၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေမတၱာအတုဆုိတာနဲ့ ေမတၱာ အစစ္ဆုိတာေလးေတြကို နားလည္လာမွာပါ။

လင္ေယာက်ာၤးနဲ့ဇနီးျဖစ္သူ၊ သားသမီးမ်ား၊ ညီအကုိေမာင္နွစ္မမ်ား စသျဖင့္ အဲဒီလုိ ခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈမ်ဳိးကုိေတာ့ အိမ္၌ေနျခင္းကို အမွီျပဳျပီးေတာ့ ခ်စ္ခင္တြယ္တာတာမ်ဳိးျဖစ္လုိ့ “ေဂဟသိတေပမ”လုိ့ ေခၚပါတယ္။ အဘိဓမၼာသေဘာအရ ေလာဘေစတသိက္ကို ေကာက္ယူထားတာျဖစ္ေတာ့ ေလာဘရဲ့သေဘာက သိၾကတဲ့အတုိင္း အဆင္း,အသံ, အနံ့, အရသာ, အေတြ ့ဆုိတဲ့ အာရုံငါးပါးအေပၚမွာ စြဲလမ္းတပ္မက္ေနတာပါ။ ဒီစြဲလမ္းျခင္းကပဲ ငါ့အိမ္၊ ငါ့ဇနီး၊ ငါ့သား၊ ငါ့ေျမးဆုိတဲ့ ငါ-ေလးေတြ ကပ္ပါေနတာပါ။ အဲဒီ ငါ-ေလးေတြ ပါေနယင္ေတာ့ ေမတၱာ အစစ္လုိ့ ေျပာဖုိ့ခက္သြားပါျပီ။ အဲဒီ ေဂဟသိတေပမ-ဆုိတဲ့ စြဲလမ္းတပ္မက္မႈ မကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းထဲက ေမတၱာ အစစ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိ ဖန္တီးယူမလဲ၊ ေမတၱာအစစ္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ျဖစ္ပါသလဲဆုိတာၾကေတာ့ အမွန္တကယ္ေစာင့္ေရွာက္လုိတဲ့အခါ၊ ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့အခါ၊ တုိးတက္ေစလုိတဲ့အခါမ်ဳိးမ်ားကေတာ့ ေမတၱာအစစ္ပါ။ ျမတ္ဗုဒၶကမိန့္ထားတဲ့ “မာတာ ယထာ နိယံ ပုတၱ”ဆုိတဲ့ စကားေလးက ေမတၱာရဲ့သရုပ္၊ ေမတၱာရဲ့အဓိပၸါယ္ကုိ မိခင္ျဖစ္သူကုိ ရည္ညြန္းလုိ့ ေဖာ္ျပထားသလုိ “ျဗဟၼာတိ မာတာပိတေရာ”ဆုိတဲ့ စကားၾကေတာ့ မိဘမ်ားက ေမတၱာတရားလက္ကိုင္ထားတဲ့ ျဗဟၼာၾကီးေတြနဲ့ တူတယ္လုိ့ မိန့္ဆိုထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ မိဘမ်ားရဲ့ ေမတၱာက သားသမီးမ်ားအတြက္ အႏႈိင္းမဲ့ပါ။

ေမတၱာအတုရဲ့ဆန့္က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ေမတၱာအစစ္ၾကေတာ့ သတၱ၀ါအမ်ားရဲ့ စီးပြါးခ်မ္းသာကုိ တုိးတက္ေစလိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္းမ်ဳိးပါ။ အဘိဓမၼာသေဘာအရေတာ့ အေဒါသေစတသိက္ကုိ ေကာက္ပါတယ္။ အေဒါသေစတသိက္ ဆုိေပမယ့္ သူက ေသာဘနစိတ္ ၅၉-ပါးလုံးမွာ ယွဥ္ေနလုိ့ အာရုံအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ အာရုံျပဳႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာတဲ့ အေဒါသေစတသိက္ကေတာ့ သတၱ၀ါပညတ္ကုိ အာရုံျပဳတဲ့ သတၱ၀ါမ်ားရဲ့ စီးပြါးခ်မ္းသာကို လုိလားတဲ့ အာရုံျပဳျခင္းမ်ဳိးကုိသာ ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိအာရုံျပဳႏုိင္ျခင္းမ်ဳိးကုိပဲ ေမတၱာအစစ္လုိ့ေျပာတာပါ။ ဒီခ်စ္ျခင္းကေတာ့ ေမတၱာအေစး ခန္းေျခာက္ျခင္း၏အျခားတစ္ဖက္မွာပါ။ အသိညဏ္ဦးစီးပါတယ္။ ေမတၱာဆုိတာ ျမင့္ျမတ္စြာေန ေၾကာင္းတရား၊ ျဗဟၼာတုိ ့ရဲ့ေနေၾကာင္းတရား၊ ဘုရားေလာင္းတုိ့ရဲ့ ေနေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့အတြက္ ပါရမီ ၁၀-ပါးထဲမွာ ပါ၀င္ေနပါတယ္။

ဒါကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္မယ္ဆုိယင္ အတုရဲ့သေဘာက စြဲလမ္းတပ္မက္မႈေတြ ပါေနတဲ့အတြက္ အျပည့္အ၀ ျဖဴစင္တယ္လုိ့ မေျပာႏုိင္ပါ။ အစစ္ကေတာ့ သတၱ၀ါအမ်ား ခ်မ္းသားေစလုိတဲ့အတြက္ ျဖဴစင္မႈအျပည့္နဲ့ပါ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ေနွာက္ယွက္လုိျခင္း ပ်က္စီးေစလုိျခင္း အလ်ဥ္းမရွိဘူးဆုိတာပါ။ မုန္းျခင္း၊ ေမေက်မခ်မ္း ျဖစ္ျခင္း၊ ယုတ္ညံ့ျခင္း၊ သီးမခံျခင္း၊ ေထာင္လႊားျခင္း၊ အထက္စီးဆန္ျခင္းေတြရဲ့ ဆန့္က်င္ဘက္မွာပါ။ ဒီလုိ အတုနဲ့အစစ္ကုိ ခြဲျခားထုတ္လုိက္မယ္ဆုိယင္ ၁၅၀၀-ဆုိတဲ့အခ်စ္နဲ့ ၅၂၈-သြယ္ ေမတၱာနဲ့ မေရာေထြးဘဲ ကြဲျပားေနပါတယ္လုိ့ ဆုိခ်င္ပါတယ္။

ေမတၱာဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေပၚမွာ အလုိလုိျဖစ္တာထက္ တည္ေဆာက္ဖန္တီးယူရတာ ပိုလုိ့မ်ားမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါကုိပဲ ပြါးမ်ားတယ္ တနည္းေတာ့ ထုံးမြမ္းတယ္လုိ့ ဆုိၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေမတၱာပြါးမ်ားနည္းမ်ားကေတာ့ အမ်ားသိျပီးျဖစ္လုိ့ အက်ယ္တ၀င့္ မရွင္းလင္းလုိေတာ့ပါ။

ဒီေတာ့ ခ်စ္ျခင္းသည္ ခါးသက္ပါသလား ခ်ဳိျမိန္ပါသလားဆုိတာကေတာ့ လက္လွမ္းမမီေသးတဲ့ အေျဖတစ္ခုပါ။ ခါးသက္ျခင္း ခ်ဳိးျမိန္ျခင္းဆုိတာကေတာ့ ခံစားသုံးေဆာင္သူရဲ့ ခံယူခ်က္အေပၚမွာ မူတည္ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ သုံးေဆာင္ခံစားသူက ခါးသက္ျခင္း ခ်ဳိျမိန္ျခင္းကုိ ဘယ္လုိ ဖြင့္ဆုိမလဲဆုိတာက ပုိလုိ့မ်ား အေရးပါေနမလား ဆုိတာပါ။ ပိယ, ေပမ-သေဘာဆန္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြမ်ားၾကေတာ့ ခ်ဳိျမိန္ေနတာေတြ အမ်ားၾကီးပါႏုိင္သလုိ့ ခါးသက္တာေတြကေကာ ကင္းပါသလားဆုိတာပါ။ တကယ္လုိ့ ခ်စ္ျခင္းသည္ ခါးသက္ျခင္း ခ်ဳိျမိန္ျခင္း ႏွစ္မ်ဳိး ေရာျပြမ္းေနတယ္လုိ့ ဆုိခဲ့ၾကမယ္ဆုိယင္ျဖင့္ ေမတၱာဆုိတာကေတာ့ ေရာေႏွာျခင္းမရွိတဲ့ အျမဲထာ၀ရခ်ဳိျမိန္ျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမႈမရွိတဲ့ေအးျမျခင္း သက္သက္ပါလုိ့ နားလည္းလက္ခံ သိနားလည္ေနယင္း…………………